فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سلامت؛ پوست کندن نوعی اختلال روانی است که با کندن مکرر پوست به صورت عادت  ظاهر میشود و منجر به آسیب رساندن به پوست و آشفتگی روانی میشود. این اختلال کودکان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار میدهد و در هر سنی دیده میشود. با این وجود دوران نوجوانی و بعد از بلوغ را در اغلب موارد می‌توان سن شروع این بیماری در نظر گرفت.

تاکنون علت دقیق اختلال پوست کندن کشف نشده است، اما محققان عوامل مختلفی، چون ژنتیک، استرس و اضطراب، افسردگی، وسواس فکری و عملی را در ایجاد این بیماری دخیل می‌دانند.

علائم بیماری

کندن مکرر پوست که منجر به ضایعات پوستی میشود.

تلاش‌های مکرر برای کاهش یا توقف کندن پوست

مشاهده احساسات منفی، چون ناراحتی، خجالت، شرم و اختلال در عملکرد پس از کندن پوست

راه‌های درمان

تاکنون هیچ راهکار درمان قطعی برای این بیماری شناخته نشده است، اما راه‌های بسیاری وجود دارند که می‌توانند به کنترل این بیماری کمک نمایند.

درمان شناختی رفتاری

این درمان به فرد آسیب دیده کمک میکند تا محرک هارا شناسایی کرده و روش‌های کنترل این اختلال را بیاموزد. هدف از آموزش ایجاد الگو‌های رفتاری جدید برای فرد است.

مواجهه درمانی

این روش کمک به فرد برای مقابله با ترس‌های خود از طریق قرار دادن فرد در معرض آن‌ها و سپس آموزش روش‌های جدید برای مقابله آن‌ها با ترس است.

تغییر عادت

آموزش تغییر عادت نوعی رفتار درمانی است که در آن عادت‌های ناسالم با عادات سالم جایگزین میشوند. به عنوان مثال درمانگر ممکن است به جای کندن پوست، توپی را در اختیار فرد قرار دهد تا آن را فشار دهد.

کنترل محرک

 این درمان شامل ایجاد تغییراتی در محیط شما برای کمک به جلوگیری از کندن پوست است. برای مثال ممکن است از دستکش یا نوار چسب استفاده کنید تا  از احساس پوست و تمایل به  انتخاب کردن جلوگیری کنید.

دارو درمانی

تاکنون هیچ دارویی برای درمان این اختلال تأیید نشده است. با این وجود استفاده از مهار کننده‌های باز جذب سروتونین مانند پروزاک، ممکن است در درمان اختلال پوست کندن موثر باشد. به ویژه برای افرادی که با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کنند، دارو‌های ضد تشنج یا دارو‌های ضد روان پریشی و مکمل‌ها به درمان بیماری کمک می‌نماید.