کلاس یوس

بوقلمون وحشی. تصویر توسط کاربر ویکی‌مدیا مشترک وینس پهکالا، که تحت مجوز CC-BY-SA 3.0 استفاده می‌شود.

بوقلمون ها نقش برجسته ای در زندگی بومیان آمریکایی پیش از تماس داشتند، اما اولین شواهد باستان شناسی از اهلی شدن احتمالی در جنوب شرقی ایالات متحده به تازگی در مکانی در تنسی پیدا شده است.
بیش از 400 استخوان از Meleagris gallopavo silvestris، بوقلمون وحشی شرقی، در سایت Fewkes پیدا شد که مربوط به حدود 1250-1450 است، و توسط باستان شناسان تانیا پرز و کلی لدفورد از دانشگاه ایالتی فلوریدا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پرز و لدفورد که امروز در مجله علوم باستان‌شناسی نوشتند، توضیح می‌دهند که چگونه بومیان آمریکا در حال پرورش و مدیریت گابل‌ها بودند.
بر اساس سوابق تاریخی پس از تماس و یافته‌های باستان‌شناسی از آثاری مانند مهره‌های استخوانی بوقلمون و خارهای پای بوقلمون، اهمیت این حیوانات مشخص است. آنها نه تنها برای غذا، بلکه برای اهداف آیینی و زینت استفاده می شدند. پرهای بوقلمون نر بالغ از ارزش ویژه ای برخوردار بودند، زیرا می توانند قرمز، بنفش، سبز، مسی، برنزی و طلایی کمانی باشند، در حالی که پرهای مرغ ماده به رنگ قهوه ای مات و خاکستری است.
پرز و لدفورد به تمام استخوان های بوقلمون از بافت داخلی سایت Fewkes نگاه کردند. پرز خاطرنشان می کند که در یک جمعیت عادی بوقلمون، تعداد مرغ ها بیشتر از تام ها است. بر اساس این مقاله، جمعیت مردان بالغ بیشتر از ماده ها می تواند به معنای “هدف قرار دادن ترجیحی نرهای بزرگ به عنوان منابع گوشت و/یا پر” باشد. در حالی که هم توم و هم مرغ در محل وجود داشت، مرغ هایی که کشته شدند، در کل، انواع غیر تخمگذار بودند. و تعداد بیشتری بوقلمون نر کشته شدند.
جالب‌تر اینکه بوقلمون‌های نر بالغ به طرز شگفت‌آوری بزرگ بودند، که ممکن است به این معنی باشد که اهلی شده‌اند. لدفورد توضیح داد که «فرآیند اهلی کردن معمولاً منجر به افزایش کلی اندازه حیوان می‌شود، بنابراین می‌دانستیم که این یک راه تحقیقاتی است که باید کاوش کنیم». اگرچه ثابت شده است که اهلی شدن بوقلمون در جنوب غربی آمریکا و در آمریکای شمالی رخ داده است، این اولین شواهد برای آن در جنوب شرقی است.
پرز و لدفورد در حال انجام تجزیه و تحلیل‌های بیشتری هستند – ایزوتوپ پایدار و DNA باستانی – تا از این بوقلمون‌های تنسی اطلاعات بیشتری در مورد رژیم غذایی آنها و چگونگی ارتباط آنها با نسخه‌های اهلی شده در سایر بخش‌های آمریکای ماقبل تاریخ بیابند. آنها همچنین در حال بررسی مکان‌های دیگر در تنسی هستند تا دریابند که آیا پرورش بوقلمون‌های مشابه در این نزدیکی اتفاق افتاده است یا خیر.
در حالی که این هفته در حال خوردن غذای گاگول روز شکرگزاری خود هستید، ممکن است بخواهید نقش ویژه بوقلمون ها در جوامع بومی آمریکای دوران می سی سی پی را با خانواده و دوستان به اشتراک بگذارید.
من را در توییتر یا لینکدین دنبال کنید. وب سایت من را بررسی کنید. کریستینا کیلگروو به عنوان یک باستان‌شناس زیستی، من به طور معمول روی اسکلت‌های جمعیت‌های باستانی منفذ می‌کنم تا بتوانم درباره سلامت، رژیم غذایی و شیوه زندگی آنها بیاموزم.”>

* استانداردهای تحریریه چاپ
* چاپ مجدد و مجوزها