احتمال درگیری مجدد در منطقه و عواقب انسانی و درمانی آن
به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دانشگاه شهید بهشتی، ایرج خسرونیا، رئیس جامعه پزشکان متخصصان داخلی ایران، درباره پیامدهای انسانی و درمانی جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در کشورمان، به ویژه مراکز درمانی و بیمارستانی اظهار نظر کرد. وی این موضوع را قموری ابراز داشت که درگیری‌ها نه‌تنها به‌صورت غیرمستقیم، بلکه به‌طور مستقیم جان بیماران را هدف قرار داده است. حمله به مراکز درمانی، به‌ویژه بیمارستان‌ها، به معنای حمله به بیمارانی است که بی‌دفاع‌ترین اقشار جامعه محسوب می‌شوند.
در این باره، وی به موضوع جابجایی اجباری بیماران اشاره کرد و گفت: بسیاری از بیماران به دلیل جابجایی اجباری، از دریافت دارو و خدمات درمانی محروم شده‌اند. برخی از این بیماران نیازمند درمان‌های حیاتی مانند رادیوتراپی یا اعمال جراحی فوری بودند، اما به علت ترک محل زندگی یا فرار از مناطق ناامن، درمان آن‌ها به تعویق افتاد. این تأخیرها در موارد متعددی به مرگ یا عوارض شدید منجر شده است.
پردازش قبل از این، در مورد دلایل بروز این問題 و پتانسیل های ایجاد شده توسط وضعیت سیاسی منطقه‌ای اشاره داشت. این نوشتار اشاره به فقدان سازوکارهای مطمئن برای جابجایی امن بیماران داشت و به این موضوع اشاره کرد که این ناتوانی به دلیل توافق هایی نیست که بر اساس توافق موجود انجام شده است، بلکه به دلایل دیگری مربوط می‌شود.
در این گرایش، روی اقدامات حمایتی انجمن متخصصان داخلی در این زمینه تاکید شده‌است و به عنوان مثال، توافقاتی با شرکت‌های داوطلب را مثال زده‌است که خدمات مشاوره‌ای رایگان، آنلاین (برخط) و از راه دور به بیماران ارائه می‌شود. این خدمات تحت نظر پزشکان متخصص انجام می‌شود و تلاش شده حتی‌الامکان از قطع درمان بیماران جلوگیری شود. این روند همچنان ادامه دارد و از ظرفیت فضای مجازی برای پوشش بیماران در مناطق مختلف استفاده می‌کنیم.
توجه به ضرورت زیرساخت‌های مورد نیاز مراکز درمانی از جمله تأمین برق، آب و حمل و نقل اگرهم جزء موضوعات برشمرده شده در ابتدا ممکن است. از این رو، خسرونیا تأکید می‌کند که تمام مراکز درمانی، به‌ویژه بیمارستان‌های کلینیکی، باید به ژنراتورهای برق اضطراری مجهز باشند و حتی مطب‌ها نیز باید برای شرایط اضطراری آمادگی کامل داشته باشند.
در حالیکه خسرونیا بر اهمیت حصول این وضعیت تأکید می‌کند، چند نکته ذیل اشاره دارد که احتمالاً روشن تر و پیشگام‌تر از مواردی است که در متن اصلی ابژه شده، به ویژه در مورد برنامه پشتیبان برای بیماران دیالیزی یا سایر بیماران داخلی در صورت تخریب یا تخلیه بیمارستان‌ها، تصریح کرده است. وی در این خصوص می‌گوید: «معمولاً برای هر بیمارستان، یک مرکز درمانی همجوار به‌عنوان پشتیبان در نظر گرفته می‌شود و در صورت وقوع حادثه، انتقال سریع بیماران به آن مراکز انجام می‌شود».
سیاست‌های طولانی‌مدت برای پاسخ به این مسئله نشان از فلسفه‌ای است که به ترتیب در جداول گفته شده‌است و در این جزء مشهود است. خسرونیا در خصوص این موضوع گفت: «خانواده‌ها و جامعه در زمان بحران تلاش می‌کنند تا کمترین تعداد مجروح را داشته باشند و در این مسیر، نیاز به برنامه‌های طولانی‌مدت برای بهبود زیرساخت‌های درمان و گسترش شبکه مراقبت‌های بهداشتی در سراسر کشور احساس می‌شود».