ايران در مدت 12 روز جنگی با اسرائيل experiensed.در این مدت هUNDREDS نفر از مردم جان خود را از دست دادند و بسیاری دیگر دچار جراحت شدند. چون بسیاری از سازمان‌ها و ادارات به‌ویژه دولتی‌ها تعطیل یا دورکار شدند، کادر درمان و امدادگران جزء معدود گروه‌هایی بودند که در کنار مردم ایستادند و زیر موشک و پرتابه‌های دشمن، با همه استرس‌هایی که داشتند، مرهمی شدند بر زخم مردمی که جسم و روحشان آسیب دیده است.
پرستاران این گروه از کادر درمان بودند، درست مثل اکبر صابری، پرستاری جوان از گروه فوریت‌های پزشکی که حین ارائه خدمت به مجروحان در آمبولانس جان خود را از دست داد. پرستاران تأکید می‌کنند که با وجود همه بی‌توجهی‌ها به مطالبات پرستاران در شرایط عادی، آنها بر اساس تعهد و سوگندی که برای حفاظت از جان مردم یاد کرده‌اند، در بحرانی‌ترین شرایط هم کنار مردم خواهند ایستاد. پرستاران از لغوشدن مرخصی‌های‌شان به دلیل شرایط جنگی می‌گویند و استرس‌هایی که به دلیل دوری از خانواده و فرزند تحمل کرده‌اند، از شب‌هایی که علاوه بر تلاش برای مهار استرس خود، ناچار شده‌اند بیماران مضطرب و حتی در حال فرار را آرام و وادار به بازگشت روی تخت بیمارستان کنند.
آنها تأکید می‌کنند که با وجود شرایط استرس‌زا اما هیچ خدمات روان‌شناسی به آنها ارائه نمی‌شود. گروهی از پرستاران در ادامه از کمبود نیرو در شرایط پرفشار کاری می‌گویند؛ به‌ویژه آنها که در شهرهای کوچک‌تر خدمت می‌کنند و ناگهان با حجم بالای مسافران مواجه شده‌اند. در این بین اما نباید از تلاش و حضور پرمهر پرستاران بازنشسته غافل شد. این گروه با شعله‌ورشدن آتش جنگ در کشور به سرعت تشکیل گروه داده و برای حضور در مراکز بیمارستانی برای امداد به مردم و همکاران‌شان اعلام آمادگی کرده‌اند.
استاد دانشگاه تأکید می‌کند که پرستاران تلاش زیادی برای جبران کمبودها دارند. او می‌گوید: «در هشت سال دوران جنگ ایران و عراق هم اولین مصدومان و مجروحان این جنگ کادر درمان بودند. در دوران کرونا هم که همه هراس شدیدی از مرگ داشتند، اولین سد دفاعی کادر درمان بودند. بسیاری از این گروه در دوران شیوع کرونا جان خود را از دست دادند یا دچار عوارض آن شدند». او این کشته‌شدگان را از جمله پرستارانی نام می‌برد که «تمایل دارند در صورت نیاز در سخت‌ترین شرایط ارائه خدمت کنند» و از تلاش آنها برای جبران کمبودها تشکر می‌کند.
او به وعده‌های انجام‌نشده دولت‌ها به جامعه پرستاری کشور اشاره می‌کند و می‌گوید: «همه چیز باید دوطرفه باشد. اگر دم باشد اما بازدم نباشد، بیمار فوت می‌کند. امروز بار دیگر شعارها شروع شده و از فرشته‌بودن پرستاران می‌گویند، درحالی‌که هنوز وعده‌های داده‌شده در زمان کرونا مانند تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری محقق نشده است. حقوق همکاران پرستار من در سال 1398 هفت تا هشت میلیون تومان بوده. درحال‌حاضر هم حقوق آنان کمی بیش از این مقدار است. درآمدشان کفاف معیشت را نمی‌دهد». او تأکید می‌کند که فشار کاری پرستاران در شرایط فعلی در مقایسه با گذشته بیشتر شده است.