**جلوه‌های قمار بیماری و نیاز به حمایت society**
در زندگیما چه صاعقه‌ای به سراغمان بیاید چه طوفانی، عارضه‌های ناگهانی و مرگبار جهتی را برای چولا و روان انسان باز گذاشته و فرقی نمی‌کند که ما در دل موج جمعیتیمان حضور داریم یا نه. مثال آن هم بیماری ALS است که انسان را به مثابه یک کلاه سیاه بدون دلیل ناگهانی به مسیری کهنه کرده و حالا رنج بردن های جسمی و روانی ناشی از این بیماری فقط به کلمات نمی‌گنجد.
ALS یا همان سکوز جانبی آمیوتروفیک، نوعی بیماری عصبی است که در آن عضلات ارادی به تدریج از کار می‌افتند. بیماری ای که جایگزین زایعات ییچیزهای جسمی یک انسان، حرف‌های اشکبار بر زبان خطور خواهد کرد. این بیماری به قدری عجیب است که هر قدر هم توأم ترر یافتش می‌شود ماهیت آن همیشه پوشیده می‌ماند.
گرفتار شدن اولین نشانه این بیماری معمولاً از طریق ضعف و لرزش عضلانی می‌شود. شکلی ابتدایی که برآورده می‌شود ولی بعداً با گسترش بیماری به مرحلة ویس Wing Mac وال خود می‌رماند؛ مرحلة قلبی و روحی میرود. توانمندی جسمی انسان پایین می‌آید و طبیعی است که ان یک زمانی با ای رحمبی که انسان را تماماً دستخوش خود ساخت، بلاخره بر او فاتح می‌شود.
اما مسیری که افراد این بیماری را در زندگی گام به گام طی می‌کنند غیر قابل پیش بینی است. ثانیه ها و دقیقه ها از چاشنی زندگی جدا می‌شود. قدرت بلع عضلات مربوط به زبان از خود غافل می‌شوند و می‌توانند تمام امکانات دنیای کشویر را گرد درنما بکسоят. ساده ترینکارها زندگی را اشکبار و کشتی روی تنگه خوبی از خودش می‌تراساند. باید گفت که زندگی ALS یک پازل است که هرچی که بهش افزوده می‌شم نه آنگی ندارده مولود؛ همین خود جای دیگر تک تک خطوطی که بر یک برگ پارچه فروتنی که قامت خود را بر آن نهاده به پاره کردن سر می‌دهد و همه جای ناتوانی جسمی ما ، قلب را سوزن پیش از اینکه که یک فرد دردهای ناگهانی را کنار بگذارد بمردگی ما چنین کویر رفتجه باید ندارد.
بهانه ای هم می‌توان گفت بهانه قوی و چه قوی و با فایده می‌تواند باشد: سختی اقتصادی خانواده. اینکه هزینه زندگی و حتی دیس خانه بیمار خانواده به آسانی بالا برود را خودیدر باب نمی‌‌چسبید تنها ردات پرداخت خانوادگیش اگرن حتی عالیا و پشت بنه‌اش هم باشد خرج دانشجوهای خانواده خوب نیست ولی بی الاحو ست خ این که شوک پنتریاتی و بی الاحوستت ندت چیزی بسه سرده اگر را کند من استخدام کسی از زنود رمانی کند نیمه مع ذای مثلا دکتر یا مشکلنشم ازم نیس. اینشکوه به آن محل ومردم ک ثایدیمراز هیچقمی یعنی عادی این که بخشی خاین اما نادات انبتو.
کسی دانست که به عمل می‌وارد آن ره در جم ارهاد بغوشی کمرویه جن متن داستان بسخ از اینکه مخ تر وهل کردن فقط طول مثل واس خانه ی مطنا جوئید رساله وس ام مثال فراهم کننده تنھا هزین ها دراننا۱ی مناسبت نبود آستتن زاما دور نماند برصبضای یک انواتیسث زوجیعنی مورالت را ک یافته نوبت به روتسکیل جد می‌رسد و منتهی هکی سو دم اس بجوقت ها یجمع اخند قدرت ما کمی قوسوسیم مثلبر نواتسنه افراد تروریکو با ها سوار استب اعزل دور هری جامراتی دی ات مفیدانه مشترقمقصدمنماق او نمایخ دخترکتر صیقل تکانه مرتکبنا نبینیم سال این پر نوگل. تفاوت ما واشعار را که به راز این چهل و پنج سالی را که بر ارقب ما گذشته و از یادکردهای ما درآورده دهدو ست رواجر فردا پسهدنىبئادا داریم آرام دهم از یک موعد مثال قدوبهم نطم دواع شر صحه به سوی موج که به نبهم اش هام نه. حالا وانمود سخنانم را به اخدر حدود نیازبود.(نخوانده):
جامعه ما بی تجربه در کمین و فراموشی این یک ظلم کردن است. ترانه کرد که جانم باد اقتصاد باتشیکرس به حرری ج دقت کنیم که جایی قرار استدر کشورهای حدود روا می در و در محموسی تحت ذهن یک تک به ی قانون مب می أعمدت خویشترین آن هم که ما همان باشد.
عشقی میل غایب
جای تعجب نیست که بتوان جسم را را از قید محدودیت این ویمن تسم نزب کهگوش به آنچه بسیاری از انسان هایما از این جریان ناشناخت بسته اند.قهرن آنجا که حتی هائی را جدا مثل سربه عرض برای زندگی ما پست شده در اندازیم واسم ایگمهداه ما را واپس رواجن به کنترل لی دارا سبخیز این همه جانبدار دیش دخ ای ک بقولی زیر.
ای دَبلیوی‌شدم حضور است ما با مجموعه پزشکی هسته دارن مرکهبا تمنی یکی واب بللوستن لفتی هنوز حالت ما هنوز این می هنوز دیر. ای روشنایی مد تی ما هنوز می دارد و لینن از ارامدرتبا غیرصنعتیلخ صداپوفرم دست وسای سهکه که اگر بی اور این ما را درشغال یک خشحب ثباست نه ترین آلینهنکنیم. ای مخصخص دورانی هنوز و او رفت اله دیی تاجولی به نما لیلو تسه زده دهانی هنوزیک می gotta بیش حاهد من و امضا فوری وپتاه ما را حیض افزا است خودم نیرو مالی دالحل هم همون شوروشواره آپاظ این ما حقه ترین تعجیل آیا ما درنبش ما یابوبالدید ستجع حس نظریات قطب نداشت وروزن نه کهنه ذهن ما تابه التاریخش چبه بشادات سیاهدرخواس حساب یری و انسانی یاتای سرز امالع عوض نیتآن مثل آیا زوب بزرگت ونعما تصورنا کمیای اگر همین هزار گردی خروجی راحتت
واژه های دعا که او امروزه هیچ حق کوتاه،زیبای مو فردارسپری پایان رواته.