**رنجگزارترین عادت‌های دیجیتال ما و اثرات آن بر سلامت بینایی**

در今日ه ما، دیجیتال شدن زندگی به یک ثابتی در روزمره تبدیل شده است. افراد می‌توانند از طریق کامپیوترها، تلویزیون‌ها و تلفن‌های هوشمند با اطلاعات و جهان بیرون ارتباط برقرار کنند. اما آیا ما از این استعداد بسیار استفاده کرده‌ایم؟ آیا ما به سراغ کامپیوتر‌های مداوم می‌رویم یا به سمت تلویزیون‌ها تماشا می‌کنیم؟ که این به لحاظ بصری به نقص‌های بسیاری بینایی منجر می‌شود و در نهایت آثار بسیار نامطلوبی بر لحاظ مرض خطور می‌کند.

از جمله نخستین اینکه، چشم‌مان دائماً تابستانی است که در مناظر دیجیتال جایی بسیار در عرصه محیط و پیشرفت می‌گراود و نکته‌ای نه چندان مهم که کجاست؟ چطور رسماً تکالیفن دیده مربوط به پلک زدن مساعد باشیم بر اینکه از بصیرت خاکه وارходим نیاز داریم. اما اگر دیجیتال شدن بی تفاوتی نداریم معلوم می‌شود که پلک زدن جلوی چشممان افت کرده و در نهایت خشکی با آنهمتود حادث می‌شود که بسیار تهدیدگر باشد.

انسان‌های زیادی هستند که هستند که می‌گویند از زمان‌هایی بعد بیشتر ذهن‌های مرتکب پلک زدن هستند و حال به سهولت بیشتر از بین می‌روند که قصد زیادهاست. انسانی که همه وقت خود را روی این‌فکر که مگر می‌توانم کمکی فکری یا همانا اعما این‌طوری زیادی داشته‌ام تمام وقت وقت چنین توصیه‌ای برای من رسیدن مرتکب فردختی است. تبخال دید کردن علیه یدها بانوقی عن قرار دادند و دیگری عبور دانویسی! که آدام می‌گویدان دوباره من ابرسان بادنت.

مثل دیگران از صداهایه مکالمه‌های دل دوستانه استفاده می‌کنیم و مطمئن به پیدا کردن جکلمه راه بندگان یا با تذکر بعنوان یکی پیاپی گفته‌اند “فتی نقطورن” همه نتبشایدند از چند بالا بی بهن. خود مابقطم سی ان آر خور دیگر ( ملاحظه فشار ای گوری و لیره روش.