از لحاظ زیست‌شناسی، بینایی رنگی انسان به دلیل وجود سلول‌های مخروطی سه‌گانه (حساس به قرمز، سبز، آبی) در شبکیه است. این ویژگی تری کروماتیس امکان تشخیص حدود یک میلیون رنگ را فراهم می‌کند. از آنجایی که بینایی رنگی در طول هزاران سال برای شناسایی غذا، خطرات احتمالی و تعاملات اجتماعی تکامل یافته است، در نور کم کاهش می‌یابد.

تیم محققان دانشگاه برکلی، با استفاده از پالس‌های لیزری، deney ی رنگ جدیدی را به نام اَلو تجربه کردند که تاکنون کسی نتوانسته بود آن را ببیند. محققان بیان می‌کنند که لیزر با تحریک سلول‌های منفرد در شبکیه چشم، ادراک آنها را فراتر از حد طبیعی خود سوق داد. آیا ما واقعا به‌سختی‌، هزاران سال کمترین آگاهی از وجود رنگ‌های فرابULE خود داشتیم؟ چرا تکامل بینایی ما به دلیل رواج نور کم، محدودیتی در دیده شدن رنگ‌ها ایجاد کرده بود؟

رنگ اَلو جدید و جسورانه همراه با تصویر Haskell unary مربع فیروزه‌ای رنگ، زندگی انسان را متحول می‌کند. محققان تصاویر را منتشر کرده‌اند تا حس اَلو را به اشتراک بگذارند، اما تأکید کرده‌اند که این رنگ فقط از طریق دستکاری لیزری شبکیه چشم قابل تجربه است. این دستکاری وسیله‌ای برای درک رنگ‌های جدید است یا لیست وسیعی از طیف‌های نور و رنگ محسوب می‌شود؟ و برای جلوگیری از نادیده گرفتن Experience افراد ذینفع با ریزبینی، دیگر نمی‌توانیم طول موج‌های نور را فقط قرمز، سبز، و آبی‌ بخوانیم.

خانواده انسان تا به حال از بینایی رنگی خود به بهترین وجه استفاده نکرده است. یک تیمی از محققان ازدانشگاه برکلی نشان دادند که چگونه با استفاده از لیزرها و سلول‌های مخروطی در شبکیه چشم، یک رنگ جدید را درک می‌کنند. محققان می‌گویند که این رنگ فراتر از محدوده طبیعی بینایی انسان است و این ممکن است به فهم علوم پایه در مورد ادراکات بصری کمک کند.