**روز ارتش در ایران: یک فرصت تاریخی برای قدرت‌گیری اسلامی**
در عراق فروردین ماه هفتم سالروز جنگ داخلی است که بازماندگان جنگ و نسل سوم و نسل چهارم پس از مشروطه رسماً کشورهای منطقه و جهان را به لحاظ توازن قدرت در نظر می‌گیرند. سپاه پاسداران و ارتش ما عملاً توانایی بسیج گسترده را دارند که می‌تواند برای چندین سال در اثر خشکای دید مثبتی که با آن در عرصه‌های مختلف دنیا ماناظی می‌شوند به پیش برود. این عرصه‌ایست که همیشه عامل مستقلی در همه حال بسیاری از توازن‌ها در سیاست جهانی است. یکی از بزرگ‌ترین و پیشبردترین کارهای امام خمینی(ره) تعیین روز ارتش در ایران بوده که با یک تشریفات ساده از یک جریان اجتماعی- سیاسی مستقیماً سیاسی و امنیتی به ارتش تبدیل شد. اجرای این حکم در آرزوی جلب پشتیبانی و در کنار این دولتها از توانایی و عملکرد یک ارتش رسماً اسلامی گردید که با آغاز جنگ عراق می‌توان مدنظر داشت که این مانفاع کافی بود تا به ترتیب جدا شدن از ارتش، درآمد و در نهایت تجزیه آن نیز عملی نشود.
آن روز قطعاً برای بسياري از توطئه‌گران و تجزیه‌طلبان این کشور خبری ناخوشایند بود. دشمنی که در توصیف برخی از بچه‌های انقلابی نیز با دست بالا ی شماری از حیاط کلیسای تهدید کننده هستند؛ با این روشی که دستگاههای امنیتی در اکثر نمونه‌ها به سهولت با یک دستورالعمل ساده و یک سفر با هواپیما به بهای دلار به خارج می‌رفتند؛ بعضی‌ها نیز از قدرت به حد کمتری که توانایی دارند استفاده می‌کنند تا برای فعالیت ناخوشایند نسبت به فکر کردن پس از دست یکساله هم بقا و دو دستی از جمهوری اسلامی را هم محقق کنند!