یک مطالعه گسترده که بر روی نیم میلیون نفر در انگلستان انجام شده است، نتایج حیرت‌انگیزی در باب طول عمر بشر به دست داده است. این مطالعه نشان می‌دهد که سبک زندگی و برخی از عوامل ژنتیکی به طور والاتنه بر طول عمر انسان‌ها تأثیر می‌گذارند. این امر توجهหลาย kişِ را به خود جلب کرده است و به عنوان یک فاجعه یا فرصتی برای تغییر ترویج شده است.
اما سوالی که زود یا دیر پرسیده خواهد شد این است که چه значення ای دارد؟ دلیل این مساله این است که ما می خوانیم که سبک زندگی و بعض عوامل ژنتیکی بر طول عمر تأثیر گذاشته، اما پیامد این خبر چیست؟ آیا این بدان معنا است که با تنبلی و زندگی سبک، ما طول عمر بیشتری خواهیم داشت؟ هنجار خوبی است، و یا از این ویژگی ماهیتاً بیزار هستیم؟
در پاسخ به این سوالات، می توان با تامل در زمینه پیشین Historical و فرهنگی این سوالها جواب داد. یک زندگی سبک و سبک زندگی مانند آنی که در این مطالعه هست، تأثیر مستقیمی را روی طول عمر و رفاه ایجاد می‌کند.
اما نه تنها خوشبختانه برای همه People حق 선택 این سبک زندگی وجود دارد، همچنین انتخاب نه تنها به متخصصان Science مربوط نمی‌شود. دست یافتن به فاکتورهای ژنتیکی نیز فقط مختص برای آنهاست. بلکه مهم‌تر اینکه، اگر کسی نمی‌خواهد به سن بالاتری برسد، کسی حق دارد که سبک زندگی را انتخاب کند و چه فاکتورهایی بر طول عمر خودش تأثیر می‌گذارد؟
در اولین قدم، چیزی که محققان می‌گویند این است که یک زندگی آمیخته با عوامل مثبت، می‌تواند شانس زنده ماندن و سلامتی ما را افزایش دهد. کیفیت زندگی و طول عمر ما را می‌تواند به بهترین شكل افزایش دهد.
از یک سو، سبک زندگی مثل خوری مسواک، ورزش‌کردن، خواب‌طلایی و فراگیری معلومات ارزشمند است. از سوی دیگر فعالیت‌های بدنی مانند عضله‌سازی، کاهش وزن و غلظت دهنده است. به غیر از اینها ممکن است رفتار‌های مضر مثل تنبلی، سیگار و الکل و Drugs تمام طول عمر و سلامتی ما را خراب کنند.
این روندها را باید معنی کرد و معنی دادن به این فلسفه های اشرف پیش از هر چیز به پیجربازی برچسبی تاریخ خواهد گرفت. یعنی هر زمان که از آنها اطلاع داریم خودمان هم واکنش مثبت یا منفی یک ممکن بود روآورد.