در یک محیط خانوادگی سالم، والدین نقش حیاتی در شکل‌گیری شخصیت فرزندان خود دارند. یکی از ابعاد مهم این نقش، یادآوری احساس امنیت و امنیت بیشتر در خانه است. متأسفانه، در برخی از موارد، والدین به یکی از مفاهیم بنیادین زندگی – «خانه» – بهطور نادرست استفاده می‌کنند که می‌تواند نه تنها تأثیری منفی برروی احساس امنیت کودکان بگذارد، بلکه محیط خانه را به مکانی ناامن تبدیل کند.
در برخی از مثال‌های رایج و آسیب‌زا که والدین ممکن است در طول زمان استفاده کنند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
– «بگذار برسیم خانه…»
– «در خانه تکلیف این رفتارت را مشخص می‌کنم…»
– «برویم خانه تا آنجا بهت نشان بدهم…»
– «بالاخره که می‌رویم خانه…»
– «اگر اذیت کنی، می‌رویم خانه…»
– «چون این کار زشت را کردی، باید خانه بمانی…»
اهداف مهم خانه باید در ذهن فرزندان به طور مطمئنی شکل گیرد، جایی که در مواقع نیاز بتوانند به آن پناه ببرند. محیط خانه باید تداعی‌کننده احساس خوب و صمیمانه خانواده باشد، نه محلی برای انتقال ترس، نگرانی و تنبیه. والدین باید در انتخاب کلمات و ادبیات خود در زمان بروز هیجانات منفی دقت کنند و استفاده نادرست از مفهوم «خانه» نه تنها به ایجاد اضطراب در فرزندان نسبت به مفاهیم مهمی چون خانواده و روابط والد-فرزندی منجر شود، بلکه به تدریج احساس ناامنی را در سایر ابعاد شخصیتی آن‌ها ایجاد کند.
از این رو، ادامه این مسئله نیازمند توجه به روش‌های مؤثر در تقویت احساس امنیت و آرامش در خانه است. والدین باید تلاش کنند تا محیط خانه را به مکانی دلپذیر و گرم تبدیل کنند که در آن فرزندانشان احساس راحتی و آرامش کنند. در این راستا، می‌توان به چند نکته کلیدی اشاره کرد:
1. ایجاد فضایی مثبت: والدین باید تلاش کنند تا در مکالمات روزمره و تعاملات خود با فرزندان، از زبان مثبت و حمایتگر استفاده کنند. به جای تهدید و تنبیه، می‌توانند به تشویق و تقدیر از رفتارهای خوب فرزندان بپردازند.
2. تأکید بر ارزش‌های خانوادگی: والدین می‌توانند با برگزاری فعالیت‌های خانوادگی مشترک، مانند بازی، فیلم دیدن یا آشپزی، به تقویت پیوندهای عاطفی و ایجاد احساس تعلق در فرزندان کمک کنند. این فعالیت‌ها می‌تواند حس امنیت را در آن‌ها تقویت کند.
3. گفت‌وگو درباره احساسات: تشویق فرزندان به بیان احساسات و افکارشان باعث می‌شود آن‌ها احساس حمایت بیشتری کنند. والدین باید به فرزندان خود نشان دهند که احساسات آن‌ها مهم است و می‌توانند در هر زمان با آن‌ها درباره مسائل خود صحبت کنند.
4. مدیریت هیجانات: والدین باید یاد بگیرند که چگونه هیجانات خود را مدیریت کنند و در زمان بروز تنش، از کلمات و رفتارهای مثبت استفاده کنند. این امر به فرزندان کمک می‌کند تا یاد بگیرند چگونه با احساسات خود کنار بیایند و آن‌ها را به شکل سالمی ابراز کنند.
5. آموزش مهارت‌های اجتماعی: والدین می‌توانند به فرزندان خود مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی را آموزش دهند تا آن‌ها بتوانند در تعاملات خود با دیگران احساس امنیت بیشتری داشته باشند. این مهارت‌ها شامل حل تعارض، همکاری و همدلی می‌شود.
با رعایت این نکات، والدین می‌توانند به ایجاد محیطی امن و حمایتگر در خانه کمک کنند که در آن فرزندان احساس آرامش و امنیت کنند. این موضوع نه تنها به رشد عاطفی و اجتماعی آن‌ها کمک می‌کند، بلکه پایه‌گذار روابط سالم و مثبت در آینده خواهد بود.