در مناظراتی که در سال‌های اخیر درخصوص مرگ و میر ناشی از تصادفات در ایران گریخته است، هرچه باشد، هم‌طراز نیست. مرگ ناشی از تصادفات، کنار بیماری‌های قلبی، سرطان و دیگر بیماری‌های انسان سوز، سومین علت مرگ است و درمان و پیشگیری از آن نیز بسیار سخت‌تر از چیرگی بر بیماری‌های دیگر است. این問題 بی‌نداشتن ارزش صرف نیست و این لحظه خبر یکپارچه‌ای از این بحث‌های داغ به ما رسیده است.
به گزارش ایسنا، سرپرست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دکتر محمد اسماعیل قیداری، با اشاره به اعلام کمیته ملی بحران جمهوری اسلامی ایران مبنی بر راه‌اندازی پویش ملی نه به تصادف، ضمن گوشزد‌کردن نقش نیروی انسانی در این چالش‌ها گفت: «این پویش در واقع پویش نه به مرگ است چراکه تصادفات پس از بیماری‌های قلبی و عروقی و سرطان‌ها، سومین علت مرگ در کشور هستند.»
وی افزود: «مرگ ناشی از تصادفات اغلب در قشر فعال جامعه اتفاق می‌افتد و همین موضوع فاجعه بزرگ‌تری است. بنابراین مرگ ناشی از تصادفات دردناک‌تر، پرهزینه‌تر و عواقب اجتماعی و اقتصادی بیشتری دارد.»همچنین در این راستا گفت: «تصادف باعث معلولیت می‌شود و این نیز فاجعه‌بارتر است و در مجموع تصادفات مهم‌ترین اثر اجتماعی اقتصادی و زندگی را به دنبال دارد.»
با تحلیل این موضوع می‌توان دریافت که تلاش‌های آموزش دانش‌آموزان درخصوص مهم‌ترین عامل مرگ و میر ناشی از تصادفات، یعنی عامل انسانی، بسیار بیشتر می‌تواند نتایج مثبتی داشته باشد. برای مثال، با اقدام فرهنگی بر سر زبان‌ها افتادن مثل «کودک پلیسی» و آموزش استفاده از آن و جلب کمک عاطفی در فرایند بهبود و کمک به تمامی رانندگان در تقابلی که ممکن است با راننده در معرض خطا قرار بگیرند، چه به صورت آزادانه و چه توسط آموزش‌دادگانِ در مسایل آموزشِ معلمان افتخار مکتف و به خصوص مدارس می‌توانیم جلوی این روندها را گرفته و جلوی این فاجعه را بگیریم.
در این راستا می‌توان تلاشی فرهنگی از بالا و پایین انجام داد و عواملی انسانی را ارتقاء داد تا این شرایط و وضعیتی و دیگر جاهایی در آینده اتفاق نیفتد و جامعه ما یکجا نیرومند و امن و عاری از حوادث جانکاه و مرگ و میر ناشی از این حوادث باشد.