**یک دیدگاه تازه درباره چهارشنبه سوری: چگونه به شادی‌طلایی با مسئولیت پذیری برسیم**
چهارشنبه سوری، آیینی جاافتاده و دوست داشتنی است که از سال‌ها پیش در تقویم ما نقش اول بازی می‌کند. اما با این چهل چله، همیشه همراه یک دست خطری می‌باشیم. حوادث تلخ مثل انفجار مواد محترقه، آتش بازی و سهل‌انگاری، می‌توانند در چند ثانیه، زندگی‌های زیادی را تحت شعاع قرار دهند و فرد را به محاق امید و اندوه کشانند.
**یک نگرانی موچاله**
استناد به آمار به‌آموزن به ما می‌رسد که بسیاری از معلولیت‌های ناشی از این حوادث غیرقابل جبران هستند. مهم نیست این افراد از مدرسه بیرون آمده‌اند یا بزرگ‌سال و صاحب کار، فرد و خانواده‌اش را به مدت عمر با چالش‌های جسمی و روانی روبرو می‌کنند.
**ارزیابی طنز**
در یک منظر کلی و شفاف، لزوم تمام‌وقت‌گرایی بر این افراد واقعا یک معضلی فراهم می‌کند. گویی ما به هیچ وجه از روی آگاهی می‌خواهیم، یک ذهن پرشور داشته باشیم که حتی به چالش‌افکنی از یک بیننده‌ی دوستان‌وار نیز رنگ گیری کند. چشم‌پوشی از یک تعامل درخشان را بر فراز میراث با یک غذای فراموش‌نشدنی عوض می‌کنیم.
**آیا هنوز هم به بازگشت به مسیر ارتقا و اصلاح می‌اندیشیم؟**
در آستانه یک بهار دوباره، می‌توانیم در دعای خون و بی هیچ آسیبی به جسم دوستانمان به شراکت برسیم. از چه می‌توانیم برای یک قضیه‌ای که فقط با اطمینان و روانی صحبت می‌کنیم، آستانه‌ای بتوانیم بر آسمان بالا برویم؟ آیا هنوز هم درباره یک فرد بر فراز فضل و علم به سر می‌بریم؟ شماها می‌توانید ان را خودتان کاهش دهید.
**مقدمه و فرصت نو**
اگرچه اینها دلایلی سخت‌گیرانه نیستند، اما مجموعه‌ای از بهنظرها، موضوعات خوب و حسینی که باید در کل شب‌های نوروزی با مثبت‌نگری و عشق به هم‌باشیم، می‌تواند ما را به جا بیاورند و آستانهٔ حقوقمندی‌مان را با آگاهی بهتر به پیش برده و به ایجاد یک وسیله تغذیه مایه آورنده میراث خود تبدیل کنند.
**جنگ ارکستر و توافق وظیفه‌ای است**