بزرگ‌ترین بحران نه تنها مسأله‌ای زیست‌محیطی است، بلکه چالش اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است که حضور زنان را در صحنه‌های تصمیم‌گیری ضروری می‌کند. در حقیقت، بحران آب به‌طور ویژه به زنان آسیب می‌رساند و به شکلی بی‌رحمانه بر سلامت جسمی و روانی، اقتصاد و فرصت‌های اجتماعی آنها تأثیر می‌گذارد. با مشغله تأمین آب و معیشت، زنان از فرصت‌های برابر در زندگی و رشد اجتماعی محروم می‌شوند. در این شرایط، زنان ایرانی از طریق دانش بومی و نوآوری‌های زیست‌محیطی در Regions خشک و کم آب کشور راه‌حل‌های بهینه برای بهره‌برداری از منابع آبی به اجرا می‌آورند. با وجود این دستاوردها، در سطح ملی و بین‌المللی این موفقیت‌ها به درستی بازتاب نیافته است.