آموزش زبان خارجی در بسیاری از کشورها به تسهیل ارتباطات بین‌المللی در دانش‌آموزان منجر می‌شود، اما همین موضوع برای کشور نیز دارای نقطه ضعف‌هایی است. مهم‌ترین این نقطه ضعف‌ها مربوط به تاثیر آموزش زبان خارجی بر فرهنگ و هویت ملی کشور است.
با توجه به گسترش فناوری و ارتباط میان کشورهای جهان، حالا مسأله‌ای مطرح است که چگونگی آموزش زبان‌های خارجی بدون خدشه‌دار شدن فرهنگ کشور را چگونه باید مدیریت کرد؟ در این خصوص می‌توان از حضور نخبگان و کارشناسان معتبر آموزش زبان خارجی می‌خواست تا این مسأله را با تجارب خود مواجه نکنیم.
در سال ۱۳۸۱ شورای عالی آموزش‌وپرورش، آموزش زبان‌های آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی و روسی را در دستور کار خود قرار داد و همچنین توجه به تنوع‌دادن به زبان‌های خارجی غیر از زبان انگلیسی را ضروری اعلام کرد. اکثر دانش‌آموزان نیز به دلیل عدم ارائه آن در مدارس به آموزشگاه‌های زبان روی آوردند. علیرضا کاظمی، وزیر آموزش‌وپرورش، معتقد است که باید به نیروی انسانی متعهد برای آموزش زبان‌های خارجی در کنار محتوای آموزشی توجه شود.
در دنیای امروز، یادگیری زبان‌های خارجی به‌عنوان یکی از مهارت‌های ضروری برای رشد فردی و اجتماعی شناخته می‌شود. یادگیری این مهارت به گونه‌ای طراحی شود که با تغییر فرهنگی همراه نشود، به هیچ وجه الزامی نیست. در هنگام یادگیری زبان‌های خارجی، سؤال‌هایی پیش می‌آید که چگونگی آموزش این زبان‌ها با حفظ فرهنگ و هویت ملی چه باید کرد؟ آیا می‌توانیم در آموزش زبان‌های خارجی به دانش‌آموزان فرصتی بدهیم تا به فرهنگ‌های مختلف احترام بگذارند و تفاوت‌های فرهنگی را درک کنند بدون اینکه فرهنگشان تهدید شود؟
علمای فرهنگ و زبان دراین‌باره بر این باورند که این اتفاق کمک می‌کند تا دانشجویان خود را با فرهنگ‌های مختلف آشنا کنند. در آموزش زبان‌های خارجی اگر دانش‌آموزان با فرهنگ‌های مختلف با احترام برخورد کنند و differences cultural تفاوت‌های فرهنگی را درک کنند، به منافع خود نیز می‌رسند و درصددند تا به تدریج با مناسبات جهانی کار کنند.