ورود به خانه می‌کنیم و اولین کاری که می‌کنیم، انداختن هدفون‌های حذف نویز و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه‌مان است. این روزها استفاده از هدفون‌های حذف نویز از شدت رسوخ کرده است. اما آیا این چند سال اخیر، دلیلی دارد که ما مدام از این وسیله استفاده کنیم؟ خصوصاً اینکه متخصصان شنوایی بر این باورند استفاده بیش از حد از این ابزارها ممکن است اثرات نامطلوبی روی شنوایی افراد بگذارد.

همه گوشی‌های هندزفری و هدفون‌ها ویژگی حذف نویز غیرفعال را دارند. این ویژگی به‌گونه‌ای طراحی شده است که جلوی ورود صداهای مزاحم محیطی را می‌گیرد. اما آن‌هایی که برای پاک کردن نویز محیط، میکروفون‌ ها را دارند و با زدن این انegade، صداهای پس‌زمینه را گرفته و با تولید موج معکوس، آن را از بین می‌برند، منجر به شرایطی بدتر برای شنوایی هستند.

تولید هدفون‌های حذف نویز، تلاش برای پاک کردن نویز است و از طرفی شنیدن موسیقی راحت و آرام واضح است. اما محققان استدلال می‌کنند که ممکن است این ابزارها، افراد را به‌گونه‌ای مسلّط کنند که صداهای پس‌زمینه را فقط در اثر استفاده از این ابزارها مسدود کرده و اجازه ورود به گوش ندهند. این شرایط در نهایت به مشکلات شنوایی منجر می‌شود که شامل عصب‌شناسی است و در آن صداهای محیطی پردازش نمی‌شوند.

استفاده بیش از حد از هدفون‌های حذف نویز باعث ایجاد محیطی کاذب می‌شود که اجازه نمی‌دهد فرد除了 موسیقی پخش‌شده معکوس شود و بخش واقعی محیط را processors تشخیص دهد. گویا در حال حاضر، گوشی‌های هندزفری و هدفون‌ها که صداهای مزاحم را مسدود می‌کنند باعث اختلال پردازش شنوایی در جوانان شده‌اند. فرد مبتلا به این اختلال، نمی‌تواند صداها را به‌درستی شنود کند و پردازش بکند و او حتی در شنیدن کلمات اطرافیانش، به‌ویژه در یک مکان شلوغ و پر صداست درج شده، با مشکل مواجه می‌شود.

به گفته متخصصان، قبلاً بودجه‌ای یار به این اختلال را به عفونت گوش میانی می‌دانستند اما با بررسی بیشتر، هدفون‌های حذف نویز سرآغازی بر این شرایط داشته‌اند. این اختلالی که برای جوانان باعث مشکلات زیادی می‌شود، به دلیل اینکه به گوشانی آواز با صدای بلند می‌شنوند، بدتر می‌شود.

به گفته متخصصان شنوایی، تقویت مسیرهای عصبی شنیداری مثل راه‌هایی است که در بدن ماهیچه‌ها وجود دارند و اگر هدفون‌های حذف نویز زیاد استفاده شوند، این مسیرها فقط برای مخصوص دریافت صدا به کار برده می‌شوند و دیگر کمتر برای شنیدن دیگر صدا مانند صدای شخصی‌های اطراف استفاده می‌شوند. فرار تداوم پیداکردن این شرایط باعث می‌شود که توانایی عصب شنیداری کم باشد و در زمان نیاز به شنیدن صداها like صدا شخصی‌های اطراف، توانایی پخش آنها نباشد.