ماینوکسیدیل برای درمان ریزش موی هورمونی

ماینوکسیدیل از داروهای بدون نسخه (OTC) موضعی است که معمولا به عوان اولین گزینه درمان طاسی با الگوی مردانه توصیه می‌شود. برخی از عوارض جانبی ماینوکسیدیل ممکن است شامل سردرد و تحریک پوست سر باشد. تحقیقات نشان داده است که ماینوکسیدیل 2 درصد برای افراد مبتلا به آلوپسی (ریزش مو) آندروژنتیک موثر است.

ممکن است 2 تا 4 ماه طول بکشد تا متوجه تاثیر ماینوکسیدیل شوید. توجه داشته باشید که در صورتی که از ماینوکسیدیل جواب گرفتید، باید استفاده از آن را تا آخر عمر ادامه دهید. اگر استفاده از ماینوکسیدیل را متوقف کنید، موهایی که به کمک دارو رشد کردند، احتمالا در عرض 6 ماه می‌ریزند.

فیناستراید

فیناستراید، یک داروی خوراکی تجویزی است که در سال 1992 توسط FDA برای درمان هایپرپلازی خوش خیم پروستات تایید شد. در سال‌های بعد مشخص شد که این دارو می‌تواند طاسی با الگوی مردانه را درمان کند. برخی از عوارض جانبی ممکن است شامل واکنش‌های آلرژیک، درد بیضه و اختلال نعوظ باشد. حداقل 3 ماه مصرف روزانه برای مشاهده اثرات فیناستراید ضروری است. همچنین اگر مصرف دارو را متوقف کنید، موهای رشد یافته مجدد می‌ریزند.

دوتاستراید

تبدیل تستوسترون به DHT توسط آنزیم 5α ردوکتاز باعث ریزش موی هورمونی می‌شود. دو ایزوآنزیم نوع I و نوع II 5α ردوکتاز در بدن وجود دارد. نوع I در پاپیلاهای پوستی و سلول‌های اپیتلیال فولیکول وجود دارد؛ اما نوع II عمدتا در اندام تناسلی مردان و همچنین پاپیلای پوستی قدامی ‌و جداری پوست سر بیان می‌شود. دوتاستراید هر دو نوع I و II را مهار می‌کند. البته این داروی درمان ریزش موی هورمونی برای اولین بار به عنوان درمانی برای هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) تایید شد.

در یک مطالعه، تاثیر دوتاسراید روی بیمارانی که از فیناستراید جواب نگرفته بودند، بررسی شد. تقریبا 80 درصد بیماران پس از 6 ماه درمان با دوتاستراید بهبود بالینی نشان دادند. تراکم مو در آن‌ها 10% و ضخامت مو 20% افزایش یافت. بنابراین، دوتاستراید ممکن است یک گزینه درمانی موثر در بیمارانی باشد که فیناستراید برای آن‌ها تاثیرگذار نبوده است.

کاشت مو

در این روش، پزشک قسمتی از پوست بدن که دارای موهای سالم است را به قسمت‌های طاس سر منتقل می‌کند. عوارض جانبی این روش درمان ریزش موی هورمونی ممکن است شامل درد و سوزش پوست سر، جای زخم، سرگیجه، تهوع و استفراغ باشد.

معمولا بعد از کاشت مو حداقل 3 هفته طول می‌کشد تا پوست سر بهبود یابد. ممکن است تا یک سال طول بکشد تا نتایج کامل را مشاهده کنید.

پی آر پی (پلاسما درمانی غنی از پلاکت)

در این روش، پزشک از بیمار بین 10 تا 60 میلی لیتر خون گرفته و در سانتریفیوژ قرار می‌دهد. سانتریفیوژ، دستگاهی است که به سرعت می‌چرخد ​​و سیالات با چگالی‌های مختلف را جدا می‌کند. پس از حدود 10 دقیقه در سانتریفیوژ، خون شما به سه لایه پلاسمای بدون پلاکت، پلاسمای غنی از پلاکت و گلبول‌های قرمز جدا می‌شود. پزشک، ترکیب پلاسمای غنی از پلاکت را به داخل سرنگ کشیده و سپس به مناطقی از پوست سر که نیاز به رشد موی بیشتری دارند، تزریق می‌کند. این روش درمان ریزش موی هورمونی ممکن است عوارض جانبی مانند درد و سوزش پوست سر، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ ایجاد کند.

لیزر درمانی با لیزر کم‌توان

لیزر درمانی سطح پایین (LLLT) یک روش نسبتا جدید درمان ریزش موی هورمونی است. LLLT در درماتولوژی برای کاهش التهاب و بهبود زخم استفاده شده است. LLLT در پوست برای بهبود چین و چروک، اسکار ناشی از آکنه، بهبود جریان خون و بهبود اسکارهای هایپرتروفیک و سوختگی استفاده شده است.

لیزر درمانی به دلیل مقرون به صرفه بودن و ماهیت غیر تهاجمی، در حال تبدیل شدن به یک درمان محبوب برای ریزش موی آندروژنتیک است. در LLLT از نور با طول موج بین 600 تا 1100 نانومتر برای تحریک رشد مجدد مو استفاده می‌شود.

هورمون درمانی

اگر عدم تعادل هورمونی باعث ریزش مو شود، پزشکان ممکن است نوعی هورمون درمانی را برای بهبود توصیه کنند.

برخی از این درمان‌های احتمالی شامل قرص‌های ضدبارداری و هورمون درمانی جایگزین هورمون استروژن یا پروژسترون است. یکی دیگر از این درمان‌ها، داروهای ضد آندروژن مانند اسپیرونولاکتون است. آندروژن‌ها هورمون‌هایی هستند که می‌توانند ریزش مو را در برخی از زنان، به ویژه زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک، تسریع کنند. داروهای ضد آندروژن‌ها می‌توانند تولید آندروژن‌ها را متوقف کرده و از این طریق از ریزش مو جلوگیری کنند.

سخن پایانی

ریزش مو می‌تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از علل ریزش مو می‌تواند مربوط به تغییر در هورمون‌ها باشد. روش‌های مختلفی برای درمان ریزش موی هورمونی وجود دارد که در این مقاله از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز بررسی کردیم. اگر ریزش مو را تجربه می‌کنید، برای تشخیص عامل زمینه‌ای و انتخاب بهترین گزینه درمانی با پزشک متخصص مشورت نمایید.