به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری سلامت(طبنا)به نقل از روابط عمومی حفاظت محیط زیست استان تهران، حسن عباس نژاد با اعلام این خبر گفت: سرشماری حیات وحش یکی از ابزارهای اصلی در مدیریت حیات وحش محسوب می‌شود به همین منظور برای به دست آوردن حداقل جمعیت گونه‌های علفخوار شاخص و همچنین بررسی وضعیت و روند تغییرات جمعیتی این گونه‌ها و نیز ارزیابی کیفیت زیستگاه ها، این امر هرساله در نیمه دوم فصل پاییز در استان تهران شروع و حدود ۲ ماه ادامه دارد.

وی افزود: در این برنامه چهارگونه علفخوار شاخص شامل قوچ و میش وحشی، کل و بز وحشی، آهو و جبیر در سطح مناطق تحت حفاظت و مدیریت و همچنین برخی مناطق آزاد استان تهران به روش مشاهده مستقیم و با استفاده از ابزارهای رصد و پایش همچون دوربین چشمی، تلسکوپ، دوربین‌های عکاسی و فیلمبرداری و با کمک و همراهی جوامع محلی، دوستداران و حامیان حیات وحش انجام می‌شود.

استان تهران دارای چهار منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، کویر، جاجرود و ورجین است که گونه‌های گیاهی و جانوری متنوعی از جمله آهو، پلنگ، خرس قهوه‌ای، قوچ و میش، آهو، بالابان، هوبره آسیایی، افعی لطیفی و قزل‌آلای خال قرمز و انواع گیاهان از جمله گون، آویشن و تاغ را در خود جای داده است، ادازه کل محیط زیست استان تهران هر ساله با هدف شناسایی جمعیت انواع گونه‌ها اقدام به سرشماری می‌کند.

منطقه حفاظت شده البرز مرکزی

منطقه حفاظت شده البرز مرکزی یکی از این مناطق در استان تهران است که در سال ۱۳۴۶ برابر مصوبه قانونی «شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید» به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد و در حال حاضر قسمت جنوبی آن که حدود یک سوم کل منطقه را شامل می‌شود حدود ۳۸ هزار و ۶۴۶ هکتار وسعت دارد و تحت مدیریت استان تهران است.

این منطقه حدود ۱۱۰۰ گونه گیاهی دارد و بخش جنوبی آن جزو ناحیه ایرانی- تورانی است که از ذخیره گاه‌های ژنتیکی ایران به شمار می‌رود. همچنین به دلیل شرایط خاص اکولوژیک و توپوگرافی این منطقه، شرایط مساعد خاصی برای زندگی انواع وحوش فراهم شده و بارزترین زیستگاه خرس قهوه‌ای در استان تهران در منطقه امن «سوتک» واقع شده است.

منطقه حفاظت شده کویر

این منطقه در سال ۱۳۴۳ توسط «کانون شکار ایران» با مساحت ۶۰۹ هزار و ۴۳۸ هکتار مورد توجه دولت قرار گرفت و در سال ۱۳۴۶ «سازمان شکار بانی و نظارت بر صید» چرای دام را در سراسر این منطقه ممنوع کرد. در سال ۱۳۵۵ به پارک ملی و در سال ۱۳۵۷ با توجه به امکانات و توانایی‌ها به پارک ملی کویر و منطقه حفاظت شده کویر تقسیم شد.

این منطقه در استان‌های سمنان، تهران و قم واقع شده که منطقه حفاظت شده آن با وسعت ۲۴۸ هزار و ۹۵۷ هکتار توسط استان تهران و پارک ملی آن با وسعت حدود۴۲۰ هزار هکتار توسط استان سمنان مدیریت می‌شود. منطقه حفاظت شده کویر مشتمل بر ۳۰۲ گونه گیاهی است که بخش عمده آنها گیاهان یکساله با عمر کوتاه نظیر تاغ، گز، قیچ، درمنه و خار شتر است. این منطقه به دلیل داشتن دشت‌های گسترده و ارتفاعات متعدد و پوشش گیاهی خاص شرایط مناسبی را برای زیست وحوش فراهم کرده است و از جمله معدود زیستگاه‌های «آهو» و «جبیر» در استان تهران به حساب می‌آید.

منطقه حفاظت شده ورجین

منطقه حفاظت شده ورجین قبل از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از شکارگاه‌های سلطنتی بود که در سال ۱۳۵۸ به سازمان حفاظت محیط زیست واگذار و در سال ۱۳۶۱ بر اساس مصوبه شورای‌عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده مصوب شد.

موقعیت جغرافیایی این منطقه با وسعت حدود ۲۶ هزار و ۹۸۲ هکتار در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی شهر تهران قرار گرفته است و در مناطق با آب و هوای مدیترانه‌ای گرم و نیمه مرطوب آن حدود ۵۷۷ گونه گیاهی وجود دارد، همچنین منطقه حفاظت شده ورجین شامل ۱۶۸ گونه جانوری است و از بارزترین زیستگاه‌های «قوچ» و «میش» منطقه البرز مرکزی محسوب می‌شود.

منطقه حفاظت شده جاجرود

منطقه حفاظت شده جاجرود در سال ۱۳۵۸ با تصویب شورای انقلاب اداره آن به سازمان حفاظت محیط زیست و در سال ۱۳۶۱ مجموعه حفاظتی جاجرود که مشتمل بر پارک ملی خجیر با مساحت ۱۰ هزار و ۶۹۲ هکتار و پارک ملی سرخه حصار با مساحت ۸۶۹۵ هکتار تحت مدیریت اداره کل محیط زیست استان تهران قرار گرفتند.

پارک ملی خجیر منطقه‌ای است با کوه‌های کم ارتفاع و تپه ماهوری با دامنه ارتفاعی ۱۳۰۰ تا ۲۱۰۰ متر که رودخانه جاجرود در آن جاری است و پارک ملی سرخه حصار منطقه‌ای است نیمه کوهستانی و تپه ماهوری با دامنه ارتفاعی ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ متر که در اقلیم نیمه خشک و معتدل واقع شده است.