پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی یک نوع اختلال غذا خوردن است که به صورت مستقیم متاثر از وضعیت و شرایط سلامت روان افراد است. در مراحل ابتدایی، این اختلال ممکن است چندان جدی به نظر نرسد، ولی در مواقعی می‌تواند تهدیدی جدی برای زندگی فرد به حساب بیاید. این اختلال 2 مرحله بسیار مهم دارد:

  1. ابتدا مصرف مقدار زیادی غذا در مدت زمان بسیار کوتاه
  2. خلاص شدن از حجم غذای زیادی که مصرف شده یا به اصطلاح پاکسازی (در بسیاری مواقع یا فرد آنقدر غذا می‌خورد که به تهوع دچار می‌شود و یا پس از خوردن آن مقدار غذا خود را وادار به استفراغ می‌کند)

جالب است بدانید که اغلب افراد درگیر با این اختلال، در محدوده وزنی سالمی قرار دارند؛ اما به علت وضعیت و فشار روانی ویژه‌ای که دارند، معمولا از وضعیت بدن خود راضی نیستند، دائم خود را سرزنش می‌کنند و از عزت نفس پایینی برخوردار هستند.

نکته: اگرچه اختلال پرخوری عصبی می‌تواند تمامی افراد با هر سن و جنسیتی را درگیر کند، ولی لازم است بدانید که میزان درگیری زنان با این اختلال به مراتب بیشتر از مردان است.

پرخوری عصبی

علائم پرخوری عصبی

تشخیص قطعی پرخوری عصبی کمی دشوار به نظر می‌آید؛ اما تعدادی علائم رفتاری مشخص وجود دارند که می‌توان بر اساس آن‌ها به وجود این اختلال، مشکوک شد. مهم‌ترین این علائم عبارت‌اند از:

  • استفاده بیش از حد از سرویس بهداشتی مخصوصا پس از وعده‌های غذایی
  • انجام تمرینات ورزشی وسواس گونه و بیش از حد معمول
  • فکر کردن مداوم و وسواسی به حالت و شکل بدن
  • هراس بیش از اندازه از افزایش وزن
  • افسردگی و اضطراب
  • احساس نداشتن کنترل
  • احساس عذاب وجدان، گناه و شرمندگی پس از خوردن زیاد غذا
  • انزوای اجتماعی

اما این علائم رفتاری، همه داستان نیست و این اختلال، برخی نشانه‌های فیزیکی هم به همراه دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

  • استفراغ القا شده (فرد خود را مجبور به بالا آوردن هر آن چیزی می‌کند که خورده است)
  • فرسایش مینای دندان که در پی استفراغ القا شده به وجود می‌آید
  • گونه‌ها و خط فکی متورم
  • رفلاکس اسیدی معده
  • یبوست
  • اسکار، زخم یا پینه روی بند انگشتان
  • غش کردن
  • پریودهای نامنظم در خانم‌ها
  • ضعف عضلانی
  • قرمز شدن چشم‌ها
  • کم آبی بدن

علت اختلال پرخوری عصبی

هنوز دلایل بروز این اختلال به طور قطع، مشخص نشده‌اند؛ اما دلایل احتمالی که برای این موضوع در نظر گرفته می‌شوند، به شرح زیر هستند:

  • عوامل ژنتیکی
  • فشار اجتماع و رسانه‌ها به ضرورت داشتن بدنی با فرم خاص
  • احساس استرس یا ناراحتی
  • نداشتن کنترل

جلوگیری از پرخوری عصبی

برای پیشگیری از بروز این اختلال، تعدادی راهکار اصلی وجود دارند که می‌توانند در این خصوص بسیار موثر باشند؛ برخی از این راهکارها عبارت‌اند از:

  • به عنوان اولین قدم و پیش از امتحان کردن هر راهکار دیگری، در صورتی که نشانه‌هایی از افسردگی و یا اختلالات اضطرابی در خود مشاهده می‌کنید، سریعا برای رفع آن‌ها اقدام کنید.
  • کسب آگاهی از دنیای واقعی و فرم بدنی نرمال و مقابله با ذهنیت اشتباهی که رسانه‌ها سعی در تحمیل آن دارند.

شاید به نظر ساده بیاید، ولی این 2 راهکار می‌توانند از بروز درصد بالایی از پرخوری‌های عصبی و عواقب ناشی از آن جلوگیری کنند.

پرخوری عصبی

درمان پرخوری عصبی

فرد متخصصی که پرخوری عصبی را تشخیص می‌دهد، ممکن است برای درمان، یکی از راهکارهای متداول زیر را به شما پیشنهاد کند:

  • روان درمانی می‌تواند با استفاده از روش‌ها و تکنیک‌های مخصوص، به شما در تغییر نگرش و در نتجه تغییر برخی رفتارها کمک کند و از این طریق، بخش روانی درگیر با این مسئله را کنترل کند.
  • مراجعه به یک متخصص تغذیه می‌تواند در تغییر عادات غذایی بد و ساختن الگوهای درست تغذیه‌ای به شدت اثر گذار باشد.
  • پیگیری درمان‌های دارویی ضد افسردگی و ضد اضطراب، می‌توانند در کنترل شرایط و جلوگیری از پرخوری عصبی موثر باشند.
  • معاشرت با افرادی که مشکلات مشابه شما دارند، می‌تواند از لحاظ روانی و عاطفی بسیار تاثیر گذار باشد.

عواقب ناشی از پرخوری عصبی

مهم‌ترین عواقب ناشی از پرخوری عصبی درمان نشده، عبارت‌اند از:

  • زخم معده
  • زخم گلو
  • پوسیدگی دندان
  • آسیب به معده و روده
  • آریتمی یا ریتم غیر طبیعی قلب
  • نارسایی قلبی
  • التهاب مری
  • افزایش خطر خودکشی

جمع بندی

پرخوری عصبی یکی از رایج‌ترین اختلالاتی است که افراد زیادی در سراسر دنیا با آن درگیر هستند و راه خروج از آن را نمی‌دانند. کاملا قابل درک است که سر و کله زدن با چنین اختلالی تا چه میزان می‌تواند آزار دهنده باشد؛ خصوصا که با هر بار درگیری، فشار روانی به شدت زیادی به فرد تحمیل می‌شود. ما در این مطلب از داروخانه آنلاین مثبت سبز به بررسی علل و علائم این اختلال و روش‌های درمان و پیشگیری آن صحبت کرده‌ایم. آیا شما و یا اطرافیانتان تجربه چنین اختلالی را دارید؟ چه مدت است که با این مسئله درگیر هستید و آیا در راستای بهبود وضعیت خود تلاشی کرده‌اید؟

source