1. تکنیک‌های رفتاری:

– تکنیک توقف-فشاری: شامل توقف تحریک و فشار به ناحیه سر آلت برای کاهش تحریک و ادامه فعالیت بعد از کاهش تحریک.

– تکنیک سایش-پریدن: شامل تمرین بر روی ایجاد تاخیر در انزال از طریق کنترل بهتر تحریک.

2. داروها:

– مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI): مانند دوز اگزاپرام و پاروکستین که می‌توانند به افزایش زمان انزال کمک کنند.

– داروهای موضعی: کرم‌ها یا اسپری‌های بی‌حس‌کننده که می‌توانند حساسیت آلت را کاهش دهند.

3. مشاوره روانشناسی:

– مشاوره جنسی: برای بررسی مسائل روانی و عاطفی که ممکن است بر روی زودانزالی تأثیر داشته باشد.

– درمان شناختی-رفتاری: برای کمک به مدیریت اضطراب و استرس مرتبط با عملکرد جنسی.

4. تغییرات سبک زندگی:

– کاهش استرس: تکنیک‌های آرامش‌بخشی و کاهش استرس می‌تواند به بهبود عملکرد جنسی کمک کند.

– ورزش منظم: بهبود کلی سلامت جسمی و روانی می‌تواند تأثیر مثبتی بر عملکرد جنسی داشته باشد.

مشاوره با پزشک یا متخصص بهداشت جنسی برای انتخاب مناسب‌ترین درمان بر اساس وضعیت فردی توصیه می‌شود.