حضور مومنان و متدی寧ان یک نعمت ارزشمند در هر جامعه‌ای است که می‌تواند به عنوان محوری برای گسترش کمک‌های مردمی به نیازمندان مورد توجه قرار گیرد. مصاحبه با خانم فریبا بریمانی، مدیرکل بهزیستی مازندران، در این زمینه به ما این امکان را می‌دهد تا اهمیت کار جمع‌آوری نذورات در ایام محرم و صفر را در استان مازندران بیشتر了解 کنیم.
خانم بریمانی با تأکید بر نوع‌دوستی و همدلی مردم دیار علویان، برعملکرد مؤثر مردم نیکوکار استان تاکید دارد. آنها در زمان مناسبت‌های مذهبی همیشه در کنار مددجویان بهزیستی بوده‌اند و با همکاری گسترده، امیدوار است که بتوانند لبخند رضایت را بر لب خانواده‌های نیازمند بنشانند.
در این راستا، فراخوان از مردم نوع‌دوستانه به قصد مشارکت در جمع‌آوری نذورات منتشر شده است. مردم می‌توانند نذورات خود را به صورت غیرنقدی به ادارات بهزیستی شهرستان‌ها، مؤسسات خیریه و مراکز تحت نظارت بهزیستی تحویل دهند. علاوه بر این، برای سهولت بیشتر، امکان کمک از طریق شماره حساب و کارت بانکی فراهم شده است.
سوال این است که چرا ما باید در جمع‌آوری کمک‌های مردمی مؤثر باشیم. پاسخ آن را باید در درک بهتر وابستگی‌های اجتماعی و فقر کودکان و خانواده‌های نیازمند جستجو کرد. در جریان تولید محتوای این مقاله، ما به این نتیجه رسیدیم که یکی از مهم‌ترین روندی که در مورد بهزیستی و حمایت از نیازمندان مشاهده می‌شود، سنت‌های مذهبی و معنوی در ایام ماه‌های محرم و صفر است. این روندی که از جانب معدودی از اندیشمندان در بسیاری از کشورها مورد تشویق قرار گرفته است.
در این میان، یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که به زودی با آن سر و کار داریم، توزیع درست کمک‌ها است. این مهم می‌تواند مشکلات عمده‌ای از جمله دریدن حريم خصوصی مددجویان و نیازمندان را ایجاد کند و به جای پرکردن شکاف اجتماعی، شکاف دیگری را تولید کند.
با توجه به این چالش، پیشنهاد می‌کنیم که برای حل این مشکل، روش‌های نوینی چون ترویج فرهنگ داتینگ برای کنکاش نسبت به ظرفیت‌ها و نیازمندی‌های افراد مؤثر واقع شود. به عبارتی در کنار مشارکت، شناخت و درک نیازها و ظرفیت‌های افراد به عنوان گامی در پیشرفت کمک‌های مردمی و توزیع هدفمندشان اهمیت دارد.
در طول تحقیقات ما، متوجه شدیم که یکی از بیست و پنج سنخ از کشورهای زیباترین جهان، ایران است که بهعلت دارای 16 قوم مختلف، یکی از متعددی‌ترین سازمان‌های بهزیستی در جهان دارد.
در اینجا سؤال این است که آیا ترسیم نوع رابطه بین سنت‌های مذهبی و مردمی و سنت حمایت از نیازمندان در ایران باعث می‌شود ما در بشریت پیشرفته‌تر باشیم؟ آیا نقش سازمان‌های خیریه در درک نوع نیازمندی و نیاز افراد افزایش می‌یابد و دراین بین فرهنگ داتینگ نه به عنوان یک روش گویا برای معرفی افراد بلکه به عنوان یک روش برای گسترش روحیه انسان‌دوستی، همدلی و وحدت بین مردم تزریق می‌شود؟
آیا کمک‌های مردمی یک پاسخ عینی برای یک مشکل اجتماعی است و یا ممکن است باعث ایجاد یک مشکل جدید درونی با価چسبی‌ترین موضوعات مانند پیچیدگی‌های اجتماعی شوند؟
آیا مذهب و فرهنگ و احساس برخی از انسان‌ها به‌مراتب، خود جایگزین یک مشکل یا یک درمان اجتماعی واقعی می‌شود؟