پژوهشگران دانشگاه شیان جیائوتونگ-لیورپول و دانشگاه نانجینگ چین موفق به توسعه یک سیستم نوین دارورسانی شده‌اند که می‌تواند اثربخشی درمان بیماری‌هایی مانند سرطان را به‌طور چشمگیری افزایش دهد. این سیستم از نانوذراتی که با ترکیب پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر رایج در پزشکی و آلبومین، پروتئین طبیعی خون، ساخته شده‌اند، تشکیل شده است. این نانوذرات نه‌تنها قادر به حمل مقادیر بسیار بیشتری از داروهای ضد سرطان هستند، بلکه پایداری فوق‌العاده‌ای در مقایسه با سیستم‌های فعلی از خود نشان می‌دهند.
در درجه اول، این سیستم حائز اهمیت است زیرا می‌تواند پیشرفت قابل توجهی در درمان بیماری‌های چکشی داشته باشد. سال‌هاست که پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر مانند PLGA برای ساخت نانوذرات دارورسان مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، نانوذرات رایج اغلب پس از مدتی به هم می‌چسبند و ظرفیت حمل داروی محدودی دارند. این محدودیت‌ها نه‌تنها از اثربخشی درمان می‌کاهد، بلکه ممکن است به دلیل نیاز به مواد حامل بیشتر، عوارض جانبی ناخواسته ایجاد کند.
پژوهشگران می‌گویند که این سیستم جدید می‌تواند تا ۴۰ درصد از وزن خود را داروی دوکسوروبیسین (یک داروی رایج شیمی‌درمانی) حمل کند، در حالی که نمونه‌های موجود مانند داکسیل (Doxil) تنها حدود ۱۱ درصد ظرفیت دارند. این به آن معناست که بیماران می‌توانند با دریافت مقدار کمتری از مواد حامل، دوز بیشتری از دارو را دریافت کنند و در نتیجه عوارض جانبی کمتری تجربه کنند.
یکی از مزیت‌های برجسته این سیستم، پایداری فوق‌العاده آن است؛ به‌طوری که نانوذرات حتی پس از ۶ ماه نیز ساختار خود را حفظ کردند. همچنین، مطالعات اولیه نشان می‌دهد که امکان تولید این نانوذرات در مقیاس صنعتی بدون کاهش کیفیت وجود دارد. پژوهشگران قصد دارند در مرحله بعد، قابلیت این نانوذرات را برای حمل انواع دیگر داروها بررسی کنند.
یکی دیگر از وجوهی که این سیستم را اهمیت می‌دهد این است که می‌تواند بینشی جدید به عرضه در این زمینه بیندازد. این نانوذرات می‌توانند برای داروهای ضد سرطان استفاده شوند، اما همچنین می‌توانند در درمان بیماری‌های دیگر مانند بیماری‌های عفونی استفاده شوند. با این حال، هنوز از مناقشه است که در مرحلة برون تولید قرار می‌گیرد.
این سیستم همچنین ممکن است به حل مشکلات پیچیده‌ای در زمینه دارورسانی کمک کند. با این حال، در حال حاضر، هنوز چندین چالش را باید حل کنیم. برای مثال، هنوز مشخص نیست که آیا این سیستم از برون در زمانهای مقید زمان انداخت، یا اینکه دسترسی کافی به برخی داروها برای استفاده در این سیستم وجود دارد یا نه.
در نهایت، این سیستم می‌تواند به افزایش خدمات بهداشت و درمان کمک کند. با این حال، در آینده، مهم است که ما دقیقاً این سیستم را به چگونه یک برنامه راه اندازی و به نحو مؤثر آن را در پزشکی خوب و ظریف باقی بماند.