بیماری چاقی در کودکان: شناسایی شاخص‌های خطر و پیشگیری از طریق نظارت زودهنگام بر وزن کودکان
یک تحقیق اخیر نشان می‌دهد که کاهش طبیعی در شاخص توده بدنی (BMI) در کودکانی که در سن ۱ تا ۶ سالگی اتفاق نمی‌افتد، ممکن است به چاقی کامل کودکی در سن ۹ سالگی منجر شود. این یافته‌ها در بردارنده اهمیت فوق‌العاده دوران کودکی در پیشگیری از چاقی است.
با بررسی اطلاعات حدود ۹۵۰۰ کودک، محققان دریافتند که بین سنین ۱ تا ۶ سالگی، باقی ماندن شاخص BMI در سطح مشابه می‌تواند شاخصی برای خطر چاقی در آینده باشد. حتی کاهش طبیعی در شاخص BMI در این دوره نیز می‌تواند زنگ خطر مؤثری برای آینده وزنی کودک باشد.
بر اساس نتایج، در حدود ۱۱ درصد از کودکان، شاخص BMI از سن ۱ تا ۳.۵ سالگی تقریباً بدون تغییر می‌ماند و سپس از ۳.۵ تا ۹ سالگی به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این الگوی غیرمعمول، زنگ خطر مهمی برای آینده وزنی کودکان محسوب می‌شود.
در این چارچوب مهم است به عوامل خطر مؤثر در چاقی کودکان توجه کرد. این عوامل از جمله:
وزن بالای نوزاد هنگام تولد
سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری
شاخص BMI بالا در مادر، قبل یا در حین بارداری
با این در نظر گرفتن حیاتی است که در پیشگیری از چاقی دوران کودکی، از قبل از تولد آغاز شود. به‌طور قطع می‌توان گفت: پیشگیری زود شروع می‌شود، حتی پیش از تولد.
نتایج این تحقیق حاکی از آن است که نظارت زودهنگام بر شاخص BMI کودکان، به‌ویژه در سال‌های پیش‌دبستانی، می‌تواند به والدین و پزشکان کمک کند تا با مداخلات به‌موقع، از چاقی در سنین بالاتر جلوگیری کنند.