**یک پاسخ ناکافی برای یک ویروس روانی که از زنان به قفا گریزان است**
برآوردنی است که تاکنون بیش از هشتاد میلیون نفر در سراسر جهان به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) مبتلا باشند. اما چالش راسخ در این میان این است که تاکنون گروه قابل توجهی از زنان مبتلا به این بیماری به‌صورت صحیح شناخته و درمان نشده‌اند. در واقع، گزارش‌ها حاکی از آن است که تا کنون زنان تنها در ۳ در صد از بیماران ADHD به درستی درمان شده‌اند.
در کشورهای غربی از جمله آمریکا و بریتانیا، نرخ تشخیص ADHD در پسران دو تا سه برابر در دختران بیشتر است. با این حال، بین آفریقا و آسیا، این تفاوت در نرخ تشخیص وجود ندارد. پسران در این موارد تشخیص بیشتری به دست می‌آورند به ویژه در کشورهای که در آن‌ها سفر از شهر و کشور متنوع‌تر است.
در جهان، صرف نظر از جامعه مورد مطالعه، حدود ۷۵ درصد از زنان مبتلا به ADHD هیچ‌کجا در مورد بیماری خود نکوهش و درمان نمی‌بینند. اینکه در میان زنان بیش از ۷۵ در صد از مبتلایان که تشخیصشان صورت نگرفته باشد، به چه میانه در آمد، هنوز معلوم نیست. شاید این به دلیل آن باشد که زنان کمتر در معرض تشخیص را در روزهای جوانی قرار می‌گیرند. اگر عدم تشخیص این بیماری به تازگی کم‌توجهی بالفعل است و عدم تشخیص به‌صورتی نادیده گرفته می‌شود، پس معایب و نقایصی که به آخر رسیده، بستگی به مقصد دارد.
**علائم متفاوت**
الان بدیهی است که مردان به‌صورت مکرر در عکس‌ها و تبلیغات موردی به‌صورت نمادین قرار می‌گیرند. با این حال، خانم‌های مبتلا به ADHD اغلب تمایل دارند که از نظر تمایلات به امر چرخه روانی چندان نزدیک نباشند. علائم ADHD در زنان با مردان چندان متفاوت است. مثلا، برای دختران مبحث تمایلات جسمی از دست دادن بیگانه می‌شود و خصوصیات بیشتر به خودشان و دیگری نمی‌آید.
ورود به خانه ویا مدرسه هر یک که در آن تصور پیش می‌آید تراژدی بهاره است. در واقع بسیاری از خانواده‌ها و حتی افراد قبل از اینکه به عامل خود پی‌برند در دوران کودکی می‌کوشند او را در حال گریختن از این رویاها به خود بدگاه کنند. اما نکته اینجاست که او اگر از منظر مثال از دیگران بسیار پر زود است بسیار در طرز و تکلید بدون سیستمی معمول بر اساس واکاوی تجربه‌ها و توان‌های خود که خود او هم نمی‌دانست روی مردم از آب در می‌آید. کمک به وی با وعده های بیهوده و جذب به دروازه‌ها به کژ اوج می‌انجامد.