در طی سالیان، روان‌پزشکان و محققان در تلاش بوده‌اند تا ارتباط بین داروهای محرک و خطر ابتلا به روان‌پریشی را در افراد مبتلا به اختلال بیش‌فعالی برطرف کنند. اخیراً، یک مطالعه جدید به این موضوع پرداخته و ادعا کرده است که داروهای محرک «اختلال بیش‌فعالی» خطر ابتلا به روان‌پریشی را در کودکان افزایش نمی‌دهند. با این وجود، محققان هشدار داده‌اند که داروهای محرک ممکن است در ایجاد تجربیات روان‌پریشی در جوانان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی نقش داشته باشند.
در این زمینه، باید گفت که اختلال بیش‌فعالی و روان‌پریشی دو مشکل جدی هستند که بر روی سلامتی افراد تأثیرگذارند. از آنجایی که اختلال بیش‌فعالی می‌تواند به روان‌پریشی منجر شود، شناسایی ارتباط بین این دو موضوع ضروری است. صرفاً براساس این مطالعه، نمی‌توان اینچنین نتیجه گرفت که داروهای محرک بی‌خطر هستند. پیشنهاد می‌شود این موضوع را به لحاظ تاریخی و به جاودی زمینه‌های فرهنگی و صنعتی مورد بررسی قرار دهیم.
اخیراً، در جلسات کاری‌های بین المللی، بر اهمیت نقش درمان و پیشگیری از اختلال‌های روانی در توسعه کشورها تأکید شده است. مطابق آخرین یافته‌ها، پیشگیری از اختلال‌های روانی می‌تواند منجر به کاهش ابتلای در جمعیت کشور شود. کشورهای توسعه یافته، پیش از همه، در این مقوله پیشرو بوده‌اند. بر اساس محوریت‌های تعیین شده در اپیدمیولوژی پزشکی، گسترش پسند مواد در سنین نوجوانی عارضه پیشگیری از روان‌پریشی است.
می‌توان در این راستا، تغییر شیوه‌های استرس-پذیری در جوانان را مورد توجه قرار داد. اینکه آیا در دسترس بودن شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی در کنار مزایای بهداشتی و اجتماعی، منجر به روندهای منفی در نوع عاطفه و نشاط جوانان می‌شود یا خیر؟ بله، ذاتاً ما به خودمندی‌ها و فردیت در شخصیت‌ها تمایل داریم، اما انعطاف‌پذیری و تحلیل ضمنی این موضوع مهم است.
در کنفرانس بین المللی روان‌پزشکی، پیام‌های متنوع و هشیاری عمومی و پیشگیری مطلوب ترین دریف این هدف در جایی است که بقای و پیاده سازی فی اللذت و به صورت ویژه سبک و پسند ما، اشار ایمن خطر ناشی اجتناب شود.