مرگ در خواب، که به آن “سندرم مرگ شبانه” یا “مرگ ناگهانی” نیز می گویند، یکی از عوامل فوت ناگهانی است که می تواند بدون سابقۀ زیادی، احیاناً به صورت ناگهانی و بدون علائم پیشین به وقوع بپیوندد. بررسی برخی از دلایل احتمالی مرگ در خواب نشان می دهد که اغلب همراه با علائمی مانند ایست قلبی ناگهانی، نارسایی احتقانی قلب، سکته مغزی و بیماری های لاعلاج مانند نارسایی ریه رخ می دهد. در برخی موارد دیگر، تشنج، مصرف بیش از حد مواد مخدر یا مسمومیت با مونوکسید کربن ممکن است در هیچ دلیل شنیع دیگری نگریسته نشده و از nowhere رخ دهند.

یک فهم درخور از شرایط پزشکی زمینه ای و اختلالات خواب می تواند به درک عوامل خطر و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه احتمالی کمک کند. آن است که با در نظر گرفتن این مهم که مرگ در خواب اغلب غیر منتظره به نظر می رسد، می توان به حقیقت اثرگذاری این بررسی ها دست یافت.

برخی از بیماری های زمینه ای مانند آپنه انسدادی خواب می توانند خطر مرگ در خواب را افزایش دهند. مثال خوب، سندرم مرگ در رختخواب مربوط به مرگ های ناشی از دیابت است. این می تواند ناشی از افت قند خون در طول شب، به ویژه در افراد جوان مبتلا به دیابت نوع 1 باشد.

مساله درستی که خود آوری حاد در بین محققان وجود دارد که باید توجهی بیش از پیش به آن داشته باشیم، این است که چرا نارسایی قلبی ممکن است به طور ناگهانی منجر به ایست قلبی شود. به عقیده بسیاری از محققان یکی از دلایل بسیار مهم و تاثیرگذار این موضوع باعث رخ دادن منجر مرگ در خواب است.

بعلاوه مسئله مرگ ناشی از نارسایی احتقانی قلب بسیار جدی است. این مسائل می تواند به مرگ منجر شود. برای مثال افزایش امکانات انتقال در پیدا کردن استровش می توانست در کاهش این مرگ ناشی از نارسایی قلبی می تواند کماکان برای آگاهی بیشتر بکار گرفته شود.