در راستای ارتقاء سلامت و بهداشت مراکز عمومی، قانون جدیدی به نام «قرارداد خودکنترلی و خوداظهاری بهداشت» در کشور ما اجرایی شده است. این قرارداد با هدف کمک به مدیران، مالکان و متصدیان واحدهای صنفی و اماکن عمومی برای رعایت بهتر اصول بهداشتی تنظیم شده و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که خودشان سلامت محیط کاری خود را کنترل و گزارش کنند.
اما از پیش، چی خبر است؟ خودکنترلی بهداشتی کجا؟
—————————
خودکنترلی بهداشتی یعنی مالک یا مدیر محل، به طور مرتب و مستمر وضعیت بهداشتی محیط خود را بررسی و مطابق با قوانین، اصلاحات لازم را انجام دهد. این کار با کمک کارشناسان و مشاوران بهداشت محیط انجام می‌شود تا سطح سلامت بالاتر برود. اما یک نکته مهم، این است که چطور می‌توانیم این کنترل را برای خود انجام دهیم؟
شرح این سؤال ساده نیست. شاید بتوان گفت، خوداظهاری بهداشتی یک راهکار برای ما باشد. خوداظهاری یعنی مالک یا مدیر در فاصله بین بازرسی‌های رسمی، به صورت رسمی اعلام کند که شرایط و کالاهای ارائه شده در محلشان مطابق با قوانین بهداشتی است. این کار با تهیه و ارائه یک اظهارنامه به مسئول بهداشت محل انجام می‌شود. اما به این سوال پاسخ دهیم که چطور می‌توانیم از خوداظهاری استفاده کنیم؟
چرا خوداظهاری بهداشتی ضروری است؟
————————————-
خوداظهاری بهداشتی یک شکل از خودکنترلی است. اگر در راستای بهبود سلامت بهداشت ما، مجبور به خوداظهاری هستیم، چطور ممکن است برای مطابقت با قوانین بهداشتی بر عمل نمانیم؟ ما هرگز شرایط خود را بررسی نمی‌کنیم، حتی با راهنمایی‌های کارشناسان ما. می‌توانیم خوداظهاری را برای خود انتخاب کنیم.
اما مشکل چه هست؟
—————-
اولین مشکل، این است که اصلاً مردم شاید ناآگاه از ماهیت و چگونگی این قانون جدید باشند. فلذا، باید سوالات خود را از تبصره‌های اجاره‌گذاری خود بخواهند.
دومین مشکل، این است که به دقت این قانون را نخوانده‌ایم. مالکان ما می‌توانند اصلاً یک وجب سوغاتی قرض بگیرند. آن‌وقت هم آن‌هایی که می‌گویند قضا را طعمه مردممان کنیم را می‌خواهند بیشتر از قبل پیش ببرند.
سومین مشکل، این است که اصلاً این کار را نمی‌توانیم بکنیم. اما اگر می‌توانیم آن‌ها را اصلاً انتخاب نکنیم، چطور؟
اگر بتوانیم با یک اقدام سوق دادن به دوجان به آگاهی بکشیم، چند سال دیگر دیگر نیازی نیست که با قانون مواجه شویم. مردم خودشان این قانون را به بهترین نحو اجرا می‌کنند.