پراکندگی مجدد سرخک در بسیاری از کشورها به عنوان یک چالش حیاتی درخشید و ایران نیز در این 상황 قرار گرفت. درواقع، شدت انتقال و خطرات بیماری برای کودکان زیر پنج سال، توجه به اصول پیشگیری و شناسایی علائم سرخک را از اهمیت خاصی برخوردار می‌کند.
در کنفرانس کشوری بازپدیدی سرخک که در تالار ابن سینای دانشکده پزشکی برگزار شد، رییس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت گفت: در سال ۱۳۸۲، واکسیناسیون همگانی پنج تا ۲۵ سال با واکسن سرخک و سرخجه انجام شد که با پوشش بیش از ۳۳ میلیون نفر در مدت یک ماه، به بزرگترین کمپین واکسیناسیون دنیا تبدیل شد. ایران از معدود کشورهایی است که از سال ۱۳۵۷ موفق به تولید واکسن سرخک، سرخجه و اوریون شده است.
مرادی تصریح کرد که برنامه ایمن‌سازی EPI و واکسیناسیون از اولویت‌های سازمان بهداشت جهانی است و «حذف» سرخک در دستور کار قرار دارد. وی همچنین اظهار کرد که ایران در سال ۲۰۱۹ گواهی حذف سرخک را دریافت کرد و در سال ۲۰۲۳ نیز این گواهی تمدید شد. اما به دلیل کاهش سطح آنتی بادی ماهیت واکسن سرخک و کاهش اثر واکسن در افراد واکسینه شده، برنامه واکسیناسیون کشوری دوباره آغاز شد.
یکی از دلایل مهم درگیری کشور با بیماری‌های واگیر همسایگی با کشورهایی همچون افغانستان، پاکستان و عراق است. به طوری‌که ارتباط با همسایه‌های شرقی ۷۰ درصد عوامل را شامل می‌شود. تعداد سرخک تایید شده آزمایشگاهی در سال 1403، 630 مورد گزارش شد که از این تعداد 33 درصد مبتلایان زیر یک سال، 30 درصد یک تا چهار سال و 13 درصد بالای 20 سال سن داشتند.
دارنده گواهی حذف سرخک از سوی سازمان بهداشت جهانی است. سازمان بهداشت جهانی حذف بیماری سرخک در ایران را تایید کرد، اما طی دو سال اخیر آمارها نشان از افزایش موارد ابتلا به سرخک در کشور دارد. هر چند با پوشش 99 درصدی واکسیناسیون سرخک در کشور، اما طی گذشت زمان، میزان آنتی بادی کاهش یافته است. همچنین ضریب ابتلا (R0) به سرخک نیز بسیار بالاست و به سرعت از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. بنابراین خطر بروز اپیدمی در کشور وجود دارد.
استاد دانشگاه نیز توضیح داد که اگر زمان زیادی از واکسیناسیون فرد گذشته باشد یا در خصوص واکسیناسیون خود مطمئن نباشد، در صورت بروز علایم بثورات جلدی ماکولوپاپولار، بیمار آلوده به سرخک تلقی می‌شود. وی با اشاره به سابقه فعالیت خود در حوزه بیماری‌های عفونی، گفت: با وجود این آمار و ارقام، اطلاع‌رسانی باید در سطح پزشک، پرستار و کادر بهداشت و درمان به صورت کامل صورت گیرد.