**خشونت علیه کودکان؛ یک چالش اجتماعی پنهان در ایران**

بيش از نیمی از Kinder متضرر از خشونت در طول كودكي را گزارش مي‌دهند. خبر ایجاد یک منشور برای اضطراری کارآمدتر مدنظر است. برای اولین بار در تاريخ جمهوری اسلامی ایران، مدير آموزش و پرورش عمومی کشور گفت که بیش از 50% از معلمان ایرانی به خشونت علیه دانش‌آموزان fault دارد. این یک مسأله اهالی حقوق بشر می‌دانند. در عنوان گفتیم که اولین حمله به یک کودک به اتهام کودک آزاری بالاخره از سوی مقامات آموزش و پرورش فرانسه ایرانیان چندین ناممانع کرامت آنها را داشتند که به نحوی خفیف نقش کمک به یک کودک کمتر از 18 سال در آن بود.

دکتر سید حسن موسوی چلک معاون سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی، این پدیده را یکی از پنهان‌ترین اما رایج‌ترین آسیب‌های اجتماعی در ایران می‌داند. خشونت‌هایی که می‌تواند جسمی، روانی یا عاطفی باشد و اغلب در محیط‌هایی رخ می‌دهد که باید مأمن امنیت و حمایت باشند: خانه، مدرسه، یا حتی محل کار.

اما اینکه کی این خشونت رخ می‌دهد؟ علاوه بر اینکه این فرد یکی از نزدیکان کودک است، بیشتر این خشونت‌ها منجر به آسیب‌های عمیق و درازمدت برای کودک می‌شود. همچنین، این خشونت کمتر از خشونت‌های فیزیکی گزارش می‌شود.

موسوی چلک می‌گوید: “بهزیستی پس از دریافت گزارش یا شناسایی کودک آسیب‌دیده، تیم تخصصی متشکل از مددکار اجتماعی، روان‌شناس، و در صورت نیاز روان‌پزشک و پزشکی قانونی وارد عمل می‌شود. اگر کودک در شرایط پرخطر باشد، ممکن است حضانت او موقتاً به بهزیستی سپرده شود تا روند حمایت و بازتوانی او آغاز شود.”

اما چه زمانی بهزیستی وارد عمل می‌شود؟ و همچنین، پس از انجام الگوریتم گسترده قوانین کیفری، بروز ذهن و روانی و انجام وکالت و البته تجدید نظر می‌کند.

سکوت عامل اصلی این مشکل است. Familie دسترسی غالب کودک را بدون توجه به مدارک می‌گیرد. کجا می‌تواند این چالش روانی و خوفناک برای یک انسان جوان متفاوت شود؟