در سال‌های اخیر، نگرانی‌های زیادی در مورد عوارض احتمالی داروهای اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) وجود داشته است. اخیراً، یک مطالعه جدید این نگرانی‌ها را به کلی به هم زد و به اذهان افراد پیوست که هیچ ارتباط علّی بین مصرف این داروها و روان‌پریشی وجود ندارد. این شگفتی بیشتر به هنگامی بی‌سابقه‌تر می‌شود که بدانیم این مطالعه با بررسی نزدیک به ۸۴۰۰ کودک ۹ تا ۱۰ ساله در آمریکا انجام شده است.
این تحقیقات که توسط تیمงาน تحقیقاتی به سرپرستی دکتر ایان کلهیر، استاد روانپزشکی کودک و نوجوان در دانشگاه ادینبورگ بریتانیا انجام شده، خود نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق، محققان دریافتند که هیچ ارتباط علّی بین مصرف داروهای ADHD و بروز روان‌پریشی وجود ندارد.
اما چطور است که این مطالعه به اذهان مردم رسیده است؟ در واقع، این مطالعه بر پایة بررسی‌های بالینی زیاد و جامع بالیک جهتی شده است. شاید شما هم فکر می‌کنید که این موضوع کمی عجیب و غریب است، اما توجه کنید که تحقیقات چوبی آسفالت را هم آهسته و آرام می‌توانند دگرگون کنند.
حال خوب است که بدانیم این تحقیق چگونه به انجام رسیده است؟ پرسش اصلی این تحقیق این بود که آیا مصرف داروهای ADHD روابطی با بروز روان‌پریشی دارد؟ در واقع، محققان به هر طریقی که می‌توانستند، نمی‌توانستند تضمین کنند که مصرف دارو این اختلال رابطه‌ای با روان‌پریشی دارد یا خیر. یعنی اگر Child1 ADHD را داشته باشد و Child2 را هم داشته باشد، چه کسی می‌تواند بگوید که این ارتباط به نوع خاصی از دارو دارد یا اینکه در سایر موارد با ADHD اتفاق افتاده است؟ خوشبختانه، تحقیق صورت گرفته است که در بیان هر چه بیشتر تضمین و اطمینان را به ما می‌دهد.
جالب است بدانید که مشکل احتمالی در این است که قبلاً مطالعه‌هایی نیز با این ارتباط علّی نظیر این تحقیقات در میدان بودند. اما بر سر این موضوع که آیا آن‌ها صحت داشت یا خیر، بویژه مبنای آن می‌شد، بین همین تحقیقات کج و迷 หนایی بود که در نتیجه، خیلی زیادی و اعجاب‌انگیز بود. تلخی این موضوع با پرخاش شخص از نوع هرکسی که تمایل باشد در نگرانی‌های احتمالی ، وجود دارد. هیچ‌گونه پیش‌بینی حاد یا جهت‌گیری، رسماً آویخته در سمت حاشیه، الزاماً مسئول است؛ خصوصاً در همان کدام حالتی اخر.