ورزش در کاهش خطر مرگ بیماران سرطانی نقشی تعیین‌کننده ایفا می‌کند

شواهد جديد نشان می‌دهد که یک رژیم ورزشی ساختاریافته پس از درمان، خطر مرگ، بازگشت بیماری یا ایجاد سرطان جدید را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد. این یافته‌ها در نخستین کارآزمایی جهانی، شامل بیماران از ایالات متحده، انگلیس، استرالیا، فرانسه و کانادا انجام شده است.

در طول چند دهه، پزشکان توصیه‌های بسیاری برای کاهش خطر ابتلا به سرطان داده‌اند. اما تاکنون اطلاعات کمی در مورد تأثیر سبک زندگی پس از تشخیص سرطان وجود داشته است. این کارآزمایی جدید نشان می‌دهد که ورزش می‌تواند خطر مرگ را تا یک سوم کاهش دهد، بازگشت تومورها را متوقف کند و حتی از داروها نیز موثرتر باشد.

یک کارشناس مهم در زمینه سرطان، عدم وجود شواهد کافی را عنوان می‌کند. آنها می‌گویند که برای اولین بار در تاریخ پزشکی، شواهد واضحی وجود دارد که نشان می‌دهد ورزش حتی از بسیاری از داروهای در حال حاضر تجویز شده برای بیماران، از عود سرطان و مرگ پیشگیری می‌کند.

این کارآزمایی که در شدت بالای سرطان روده بزرگ انجام شد، نشان داد که بیمارانی که پس از اتمام درمان، یک رژیم ورزشی ساختاریافته را با کمک یک مربی شخصی یا مربی بهداشت شروع کردند، در مقایسه با بیمارانی که فقط توصیه‌های بهداشتی دریافت کردند، ۳۷ درصد کمتر در معرض خطر مرگ و ۲۸ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان‌های مکرر یا جدید بودند.

متخصصان ۸۸۹ بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ را بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۳ ثبت نام کردند. اکثر آنها (۹۰ درصد) دارای مرحله سوم بیماری بودند. بیماران به طور تصادفی برای شرکت در یک برنامه تمرینی ساختاریافته (۴۴۵) یا فقط دریافت کتابچه سبک زندگی سالم (۴۴۴) تقسیم شدند.

افرادی که در گروه تمرین بودند، دو بار در ماه برای جلسات مربیگری و نظارت بر جلسات تمرین و بعداً یک بار در ماه در مجموع به مدت سه سال، با یک مربی شخصی کار کردند.

نتایج این مطالعه در شیکاگو در نشست سالانه انجمن سرطان‌شناسی بالینی آمریکا (Asco)، بزرگترین کنفرانس سرطان جهان، ارائه و جزئیات آن در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.

یکی از پرسش‌های مهمی که این مطالعه برمی‌خیزد، چگونگی می‌توانیم این یافته‌ها را در زندگی روزمره اعمال کنیم؟ آیا می‌توانیم از طریق برنامه‌های ورزشی ساختاریافته و مربیگری، احتمال عود سرطان و مرگ را کاهش دهیم؟ و آیا این یافته‌ها راهنمای فرای سعادت و حیات خوب ما نیست؟