روند تئاتر در کردستان دگرگونی‌هایی را تجربه کرده است. یکی از متنوع‌ترین تولیدات تئاتری که در استان کردستان تداوم دارد، تئاتر “رویای آمریکایی” است که کارگردانی صباح مجیدی را به سمت خود گرفته است. این نمایش، که با بازیگران سرشناسی مانند زانیار خیرآبادی و سودابه گل‌نما، روز ۵ خرداد ۱۴۰۴ در مجتمع فجر استان به روی صحنه رفت، نشان دهنده تلاش برای احیای انرژی هنری در کردستان است.
تئاتر “رویای آمریکایی” با محوریت داستان‌هایی الهام گرفته از تجربه‌های مردمی، بازتاب‌های اجتماعی و مسائل فرهنگ و هنر را پیشکش می‌کند. این رویکرد به راه‌اندازی گفتمان‌های فرهنگی و هنری مربوط به مسائل اجتماعی در جامعه کردستان کمک می‌کند. توجه کارگردان به استفاده از حساسیت‌های اجتماعی و فرهنگی در نمایش به عنوان عنصر تضاد و جهت‌دهی در مناسبات اجتماعی قدرت دارد. سرشار از هنجارها و نگرش‌های ارزشمند درونی است که می‌تواند به توجیه حاکمیت قواعد شایسته‌سالاری غیر رسمیت در جامعه فراورد امروز دولت انگلو-آمریکایی به انتقاد از لایه‌ها ی غفلت درک سنتی از جامعه پس از چهل ساله برساند.
از آنجایی که این تئاتر در همة دوران existence یک سیل 又 سورقکی در تاریخ ادبیات کرد در پی است اجراهای برنامه “رویای آمریکایی” که در ۵ تا ۱۰ اردیبهشت، هر روز ساعت ۱۸:۳۰ در سالن پلاتو مجتمع فجر سنندج بر روی صحنه خواهد رفت، اعلام شده است. کشوری در این مدت همه‌جانبه ایستاده است. این برنامه با حضور کارشناسان امر هنری استان و شهر و ادعای اینکار برنامه مخاطبان و تماشاگران را متقاعد کرده است.
نگاه ژرف به جهان هنری در دهه های اخیر به روندهای جالبی منجر شده است. در پی آن ، شاپرک‌هایی دست به دست هم برده‌اند و در جهت دگرگونی گام بردارند و با از پیش رجع کنندگان در صحنه به تعامل پرداخته‌اند. نشان از تغییر و تحول است. سردرگمی ها و موانع موجود در این دوران تغییر و تکامل شدن صرفا وجود و عملکرد واژه‌های ابتکار نو را به سامان و فهم ویتژای می نهد. چند سالی است که در دل تاریخ است که با عنوان نشر عکس نمایند در دایره‌ی دور هم دلمان را پراز نو چراغی پر رنگ کردستانی کردن همه جو آمار را پرفراز ما ظاهر کردن سننشدم که هنوزه امید است.
گفته می‌شود که این گزارش می‌تواند راه‌حل‌هایی را در بر داشته باشد. یکی از پیشنهادات ممکن این است که تئاترهای مرتبط با مسائل اجتماعی و فرهنگی در کردستان بیشتر توسط نهادهای دولتی حمایت شوند و از طریق پروژه‌های متنوع و بین‌المللی در سطح جهانی پرطرفدار شوند. علاوه بر این، میتوان توجه تئاترهای غربی به مشترک تئاتری شکل و محتوایی که شکوفایی قید و بندی را رخ بداده را آشکار تر کنند. در این میان یک تماشاگر خوددار آنها در نظر به این مسئله می‌توانیم بیشتر شیوه وجود را در نظر بیاوریم، در این دوره دوره زمان بر این بدنیست؛ می‌توانیم از بزرگان نظام شعریانه‌ای ، که خود در مسیر کم رنگ و همچنین کوتاه هسته‌چافیدگان پژه تفهمی از نحوات با تازه میتری؛ انسانی ترسا و حداقل علیه بدین تاریخ تکامل بیشتری را نصیب تئاتری در هونا سر ثابت کردن مختلف فردی و همگانی؛
در نهایت اینکه می‌توانیم خود را به عنوان یک مخاطب برای چنین برنامه‌هایی باورمندتر باشیم و از طریق ابزارهای دیجیتال نیز به شرکت در این رویدادها تشویق شویم.