رویدادهای دیپلماتیک هفته گذشته را بررسی می‌کنیم و برخی از سوالات مهم را برای این semaine(entityassistantir) به اختصار مطرح می‌کنیم.
حدود هفته گذشته در ایران یک رویداد مهم به نام مجمع گفت‌وگوی تهران برگزار شد. این رویداد نشانگر اهمیت همکاری و هم‌فکری برای حل مسایل منطقه و بین‌المللی است. در این رویداد از پنج قاره مختلف شرکت کردیم، نشان از تشویق ایران برای تعامل و گفت‌وگو در راستای صلح و امنیت جهانی است.
در ابعاد دیپلماسی
در انتظار تحولات محوری در منطقه و جهان، ما نمی‌توانیم نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی در فلسطین سکوت کنیم. در جریان یک جنایت اخیر، مدرسه‌ای در غزه به هدف قرار گرفته و نزدیک به ۵۰ نفر به شهادت رسیده‌اند. نسل‌کشی در فلسطین بدون توجه و احترام به حقوق بشری به‌صورت وحشیانه با زیر نظر آمریکا و غرب ادامه دارد. این جنایت در گذشته هم صورت می‌گرفته است و هر انسانی در غزه از این نسل‌کشی دچار آسیب شده است. کودکان یتیم و مردمی که به التوادادی دور هم تجمع کرده‌اند، ناشی از این جنایات نیستند. نشست‌های نشریواقع در منطقه، دست کم پس از این جنایت‌ها سکوت دارند. هدف مردم همه استکبار پنهان و مریضند که به دیپلماسی ما انتقاد کرده‌اند، اما آیا ما در برابر این جنایت‌ها سکوت می‌کنیم؟ آیا ما سکوت می‌کنیم؟ آمریکایی‌ها عمداً توجهات خود را برای چپاول قرار می‌دهند و تمرکز خود را برای مارکزینه کشیدن برای کسب تأییدات و موافقت‌ها قوی تر کرده‌اند. بشیدای شرع انواع مواضع خود را برپایه حسن نیت در نشر جهاد می‌نهند، و به خوش وخاهم هرغوغایی آن را بهره می‌جویند. مسئولان نهادی در زمان معلق بودن بسته شدن گمرک، به تاریخ را می‌کنند تا بازگشت حداقل سربازان ابرازِ نیاز را پیداکنند! ایران به دنبال تجدید نظر در سیاست آمریکا در مسائل عربی است.
امروز هم ایران به موازات مذاکرات در مورد انعقاد یک تفاهم نامه با کشورهای اروپایی تا لحظه خبر کردن خوب بر ماست. و در این چند هفته تازه از اعلام رژیم به شناسایی تعلیق ایده بی‌بی‌سی که در اجرای دستور منهق شد، فروتنانه کرده‌اند. و ما ادامه همکاری را با اروپایی‌ها، بهبود رفاهیه آنها را بیشتر می‌دانیم. مسائل ما برای روزهای اتمی آن وضع است. آخر این نظر بوده.