تغییرات اقلیمی تا سال ۱۴۲۰ بر ایران چه تاثیری می‌گذارد؟
اشاره به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد، از سرگیری تغییرات اقلیمی در ایران هم‌زمان با تغییر شرایط اقلیمی و روندهای جهانی، هم مزایایی بالقوه و هم چالش‌های قابل توجهی را برای منابع طبیعی ایران به همراه دارد.
در آینده، تابش زیاد خورشید در ایران (۲۲۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلووات ساعت بر مترمربع در سال) ایران را در رتبه دوم کشورهای با تابش خورشیدی زیاد قرار خواهد داد و این کشور را به نقطه قوت در انرژی خورشیدی تبدیل خواهد کرد. سرمایه‌گذاری در فناوری فتوولتاییک انرژی خورشیدی را به یک منبع اصلی صادراتی و داخلی تبدیل می‌کند و وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش می‌دهد.
توسعه مزارع خورشیدی در مناطق خشک مانند دشت کویر، شغل ایجاد می‌کند و همکاری بین‌المللی برای پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر جذب می‌کند. سطح بالای دی اکسید کربن (CO2) به شرط وجود آب و مواد مغذی، رشد موقت محصولات مقاوم به خشکسالی مانند جو و گندم را افزایش می‌دهد. دمای بالاتر امکان کشت محصولات مقاوم به گرما (خرما، پسته) را در مناطقی که قبلا حاشیه‌ای بودند، در شرایط دسترسی به آب، فراهم می‌کند.
در عین حال، کمبود آب به دلیل کاهش 10 تا 20 درصدی بارندگی تا سال ۱۴۲۰ و ذوب برف انباشته، تنش آبی را تشدید می‌کند و بر کشاورزی، صنعت و مناطق شهری اثر می‌گذارد. استخراج بیش از حد آب زیرزمینی و کاهش نرخ تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی، تخلیه می‌کند و خشکسالی و بیابان‌زایی تشدید می‌شود. با تنش گرمایی محصولات اساسی مانند گندم به دلیل گرمای شدید و کمبود آب، با کاهش عملکرد 10 تا 30 درصدی مواجه می‌شوند.
در سال‌های آینده، ایران با کمبود آب مواجه خواهد شد و تقاضا برای آب برای کشاورزی، صنعت و آب آشامیدنی افزایش می‌یابد. استفاده از آب برای کشاورزی به قدری زیاد است که به دلیل کمبود آب، می‌شود به‌طور افزایشی استخدام کارگران برای دوخت به معادن شن و ماسه‌ای چاه‌های زیرزمینی شل که از این دلیل رانده می‌شوند، پرداخت شود.
راضی کردن زمین‌های باتلاقی از اراضی کشاورزی
با کاهش بارندگی پیش‌بینی شده 10 تا 30 درصدی در مرکز ایران و کاهش پوشش برف در کوه‌های زاگرس و البرز، تجدید طبیعی سفره‌های آب زیرزمینی را محدودتر خواهد کرد. افزایش تبخیر به دلیل دمای بالاتر (تا 4 درجه سانتیگراد در تابستان) باعث کاهش بیشتر دسترسی به آب خواهد شد. پمپاژ بیش از حد، آب شور را به سفره‌های آب زیرزمینی، به‌ویژه در مناطقی مانند تهران، کرج، اصفهان، قم و کرمان، وارد می‌کند و آب را برای کشاورزی نامناسب‌تر می‌سازد.
افت سطح آب‌های زیرزمینی، گسترش بیابان را تسریع کرده و جوامع روستایی را آواره‌تر می‌کند. مناطقی مانند رفسنجان تا سال ۱۴۲۰ به دلیل کمبود آب و شوری، احتمالا 30 تا 50 درصد از محصولات خود را از دست می‌دهند. با ادامه این روند، شهرهایی مانند تهران، کرج، سمنان، قم، اصفهان، مشهد، کرمان و یزد با جیره‌بندی بیشتر مواجه می‌شوند و به آب شیرین‌کن‌های پرهزینه یا انتقال بین حوضه‌ای اتکای بیشتری پیدا خواهند کرد.
بر خلاف خیلی از کشورهای آسیایی و اروپایی، ایران در این مسیر khá عقب است. ایران اما از معدود کشورهایی است که دارای توصیه‌های سازمان ملل در این باره است. در حال حاضر، ایران توصیه‌های ایالات متحده و ژاپن در خصوص استفاده از انرژی تجدیدپذیر را در نیمه دوم سال ۱۴۲۰ رعایت خواهد کرد.
همچنین دوره‌های آموزشی محیط زیست، فنی و تخصصی را باید افزایش داد و از برنامه‌های دولت برای آموزش محیط زیست و به قوانین نیاز باشد و از آموزش و پرورش در این موضوع استفاده شود و در ایران، فعالیت‌های پر رنگ اقتصادی و صنعتی نقش زیادی را در این زمینه ایفا می‌کنند. تعادل اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی مهم‌ترین چالش توسعه بروز خواهد داد.
برآوردی از بزرگی و تنش‌های اقلیمی برای ایران
شکوفه‌ها و برگ‌های برخی از درختان جنگلی که در سال ۲۰۲۰ در برخی از نواحی ایران دچار ریزش شدند و زندگی موجودات جاندار محلی را تحت تأثیر قرار دادند، دلالت بر این دارد که تغییرات اقلیمی بر روندها و اتفاقات طبیعی تأثیر می‌گذارد. بارش‌ها، خیزش‌های آبی، نوسانات دما، ریزش عناصر ناشی از سیلاب‌ها و زمین‌لغزش‌ها و موارد دیگر از این دست به اقلیم مرزهای نوسانی دامن زده و در احتمال نوسانات اقلیمی، با افزایش بودن مقادیر نوسان درجه میرا، افزایش خطر سیل‌وخشکسالی، ریزش برگ‌ها و شکوفه‌ها را در اعضایی از کشور پدید خواهند آورد.
دولت ایران برای کنترل تعادلهای اقلیمی و سایر اعتراضات، سیاست‌های خاصی را برای چهارگان برنامه دارد و یکی از این برنامه‌ها پرورش تولید کنندگان کشاورزی و مردم سایر کشاورزان تغییرات اقلیمی تحت مقادیر چگونگی مناطق مختلف تحت مقادیر اقلیمی در صحنه برون فعال دارد.