یک محقق اصلاح شده با دیدگاه های تازه است. در زیر متن بازنویسی شده است:

در سال های اخیر، ارتباط میان عادت نشستن طولانی‌مدت و افزایش خطر زوال شناختی و کاهش حجم مغز مرتبط با بیماری آلزایمر مشخص شده است. اما آیا این مشکل فقط مخصوص افرادی است که به طور منظم ورزش نمی‌کنند؟ یا آیا عواملی دیگری نیز در این رابطه نقش دارند؟ به acordo با یک مقاله جديد در مركز پزشکي دانشگاه وندربیلت و دانشگاه پیتسبورگ، متخصصان امروزه به این نتیجه رسیده اند که حتی ورزش روزانه نيز هيچ تاثیری در جبران عادت نشستن طولانی‌مدت ندارد، مخصوصا در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به آلزایمر هستند.

در گذشته، مطالعات نشان داده اند که نشستن در عصر جدید، مثل سیگار کشیدن است. این یعنی سبک زندگی بی‌تحرک و نشستن طولانی‌مدت، مثل سیگار کشیدن یک عامل خطر برای بیماری هاست و می تواند آثار منفی بر سلامتی داشته باشد. حالا یک مطالعه جديد در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت و دانشگاه پیتسبورگ نشان می دهد که گذراندن زمان طولانی در حالت نشسته، حتی در افرادی که به طور منظم ورزش می کنند، می تواند خطر زوال شناختی و کاهش حجم مغز مرتبط با بیماری آلزایمر را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

نتایج این مطالعه که در مجله انجمن آلزایمر، آلزایمر و زوال عقل (Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association) منتشر شده است، آثار عادت نشستن در بزرگسالان مسن و ارتباط آن را با تخریب سلول های عصبی بررسی می کند. در این پژوهش که دکتر ماریسا گوگنیت، استادیار مغز و اعصاب دانشگاه پیتسبورگ، انجام آن را برعهده داشت، ۴۰۴ فرد بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر شرکت داشتند. شرکت کنندگان برای یک هفته دستگاه های ردیاب فعالیت را به همراه داشتند تا از زمان نشستن یا دراز کشیدن آن ها داده های دقیقی ارائه دهند. سپس این عادت نشستن را با نتایج آزمون های شناختی و اسکن های مغزی آن ها در طول یک دوره هفت ساله تحلیل کردند.

نتایج واضح بود: افرادی که بیشتر نشسته بودند، زوال شناختی بیشتری را تجربه کردند و در حجم نواحی حیاتی مغز آن ها برای حافظه و پیشرفت آلزایمر کاهش قابل توجهی مشاهده شد. این آثار بدون توجه به روال های ورزشی شرکت کنندگان مشاهده شد. این مطالعه نشان داد افرادی که ژن ای پی او ای ۴ (APOE-e۴) – یک نشانگر ژنتیکی شناخته شده برای بیماری آلزایمر) را دارند به ویژه در معرض آثار منفی عادت نشستن قرار دارند. این بررسی نشان می دهد تغییرات سبک زندگی برای افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطرند، حیاتی تر است.

دکتر گوگنیت در این باره گفت: کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر فقط با یک بار ورزش کردن در روز حاصل نمی شود. بلکه کاهش زمانی که صرف نشستن می شود، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می دهد.

بزرگسالان مسن در خطر ابتلا به آلزایمر هستند. بیش از شش میلیون آمریکایی به زوال عقل مبتلا هستند که بر حافظه، زبان و مهارت های حل مسئله آن ها تاثیر می گذارد. تحقیقات نشان داده اند که چندین تغییر در سبک زندگی از جمله رژیم غذایی سالم، ورزش، تعامل اجتماعی، مدیریت فشار خون و خواب کافی می توانند خطر زوال عقل را کاهش دهند. اکنون مطالعه ای جدید اضافه می کند که یک ذهن کنجکاو و علاقه مند به یادگیری، کاوش و جستجو در مورد مسائل جدید هم می تواند به کاهش زوال عقل کمک کند.

کسانی که کنجکاوی موقعیتی بیشتری داشتند، کنجکاوی شخصیتی آن ها نیز بیشتر بود و بالعکس. این یافته ها در مجله پلوس وون (PLOS One) منتشر شده اند. تحقیقات دیگر هم نشان داده اند که فعالیت های چالش برانگیز برای مغز مانند معماها و بازی های فکری ممکن است با کمک به حفظ عملکرد شناختی، خطر زوال عقل را کاهش دهند.

این نتیجه ها با برخی تحقیقات که نشان می دهد افرادی که مراحل ابتدایی زوال عقل را دارند ممکن است به چیزهایی که قبلا از آن ها لذت می بردند، بی‌علاقه شوند، همخوانی دارد. این نیز نشان می دهد که حفظ کنجکاوی در طول زندگی می تواند مفید باشد.