افت شنوایی و کاهش حس بویایی نباید نادیده گرفته شوند، چرا که ممکن است نشانه‌های بیماری‌های جدی قلبی، مغزی یا تنفسی باشند و حتی خطر مرگ را افزایش دهند. نتایج دو مطالعه اخیر این هشدار را به صدا درآورده‌اند.

در یکی از این پژوهش‌ها که توسط موسسه کارولینسکا در سوئد انجام شده، مشخص شد که افراد با حس بویایی ضعیف تا ۷۰ درصد بیشتر در معرض مرگ ناشی از بیماری‌های عصبی، تنفسی و قلبی قرار دارند. این یافته‌های جالب توجه هستند، زیرا نشان می‌دهند که حس بویایی صرفاً برای درک بو و مزه نیست، بلکه نقش مهمی در حافظه، شناخت و آگاهی ما از محیط اطراف دارد.

لذا، پیشنهاد می‌شود که حس بویایی نیز باید در غربالگری‌های سلامتی گنجانده شود. بی‌توجهی به این حواس ممکن است ما را از علائمی حیاتی در مورد سلامت عمومی بدن غافل کند. به‌طور مثال، افرادی که دچار افت شنوایی هستند، ۱۵ تا ۲۸ درصد بیشتر از دیگران به بیماری قلبی مبتلا شدند. حتی استفاده از سمعک نیز با افزایش ۲۶ درصدی خطر همراه بود.

این یافته‌ها خطرات عمده به وجود آمده به اینجانب در این حوزه، وجود خطرناک بودن کم شنوایی و پایین بودن حس بویایی در عصر معاصر است. عامل خطرناکتر یکی از این موارد زمان و استفاده از تکنولوژی در محله زندگی و انسر شدن انسان است که می‌تواند اثرات سوء زیادی بر هر فرد بر جای گذارد.

این یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد که علاوه بر عوامل فیزیکی، فشار روانی ناشی از کم‌شنوایی نیز می‌تواند سلامت قلب را تهدید کند. این امر را می‌توان به این خاطر یافت که بسیاری از افراد در شرایطی نمی‌توانند از درهم‌تنیدگی صحبت کنند و یا نادیده بگیرند که توانایی شنوایی و بویایی آنها به چقدر کمتر شده است که منجر به اجتماع می‌شود.

همان‌طور که متخصصان پیشنهاد می‌کنند، باید حس بویایی را در غربالگری‌های سلامتی گنجانده شود و ایجاد لحظاتی برای کنترل بی‌درنگ هم برای افزایش حس بویایی هم برای شنوایی، کمک کننده است. انسانی که در سطح خوابیدن و برنامه‌ریزی زندگی و صبح‌ها حتماً یک مکالمه جدی داشته باشد تا این خطر ناشی از کم‌شنوایی که و در آینده باعث آلزایمر نیز بشود، قابل ردیابی و درمان باشد.

در نهایت، نتایج این دو مطالعه نشان می‌دهند که توجه به حس بویایی و شنوایی و بالا بردن حس بویایی نیازمند بررسی جدی و حسابگری در مدیریت زمان و برنامه‌ریزی زندگی است.