در حالی که بسیاری از فعالان محیط‌زیست برای توجیه مردم درباره وضعیت بحرانی جهان طبیعی ایران درنگ می‌کنند، محمد درویش فعال محیط‌زیست، علاوه بر شیوه معمول و همیشه درج شده، در گفت‌وگویی تند و صریح، وضعیت وخیم محیط‌زیست ایران را به صورت باورنکردنی و هشداردهنده توصیف کرد. او به شکل امروزین پدیده‌های خاطره‌انگیز مانند فرونشست گسترده زمین در مناطق مختلف، فرسایش بی‌سابقه خاک، نابودی گونه‌های جانوری و بحران آب اشاره کرد. او انتظار می‌رود در یک سیگنال هشداردهنده، این آخرین نسلی باشد که امکان دارند سرزمینشان را از فروپاشی نجات دهند. او حتی خاطرنشان کرد که فرونشست زمین در استان فارس به بالاترین نرخ جهانی رسیده و برخی دشت‌ها در این استان با نرخ سالانه ۵۴ سانتی‌متر در حال فرو رفتن هستند که این نرخ ۱۴۰ برابر حد بحرانی است و از این پدیده به‌عنوان «زلزله خاموش ایران» یاد کرد که زیرساخت‌ها، خطوط راه‌آهن و جان انسان‌ها را تهدید می‌کند.
درویش شرایط را به‌عنوان یکWarning بررسی کرد و مدیریت نادرست منابع آب، تخصیص ناعادلانه صنعت، و بی‌توجهی به ظرفیت‌های بومی را علت اصلی این بحران‌ها به حساب آورد. او از جایگزینی صنایع سنگین در حوضه زاینده‌رود، زینت گرفته‌از بحران آب، انتقاد کرد. حتی اشاره داشت که راه‌آهن و صنایع باید برسبزرگترین هواخواهدها شامل سدها، رودخانه‌ها و لبگیرهای جدید بهترهمتاسادهانیکردند. او در تحلیلی گسترده به پیدا کردن محل استفاده Industrients توجه داشت و تأکید کرد که که دو هدف متضاد در مقابل هم قرار دارند. طی این ده سال فصل حضارهای خشک باعث شد نگرانی ها از ویبران خودداری شود.