در تابستان سال ۱۴۰۰، ایران در اوج بحران کرونا قرار داشت. آمار ابتلاء و مرگ‌ومیر روزانه به اوج رسیده بود و کمبود واکسن، جامعه را دچار اضطراب و بی‌اعتمادی کرده بود. در این شرایط، دولت سیزدهم به ریاست آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی به قدرت رسید و مقابله با همه‌گیری کرونا را به مهم‌ترین اولویت خود تبدیل کرد.
در فاصله‌ای کوتاه، روند واردات گسترده واکسن سرعت گرفت و ظرفیت تزریق به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد. طرح واکسیناسیون سراسری با مشارکت عمومی به اجرا درآمد. اما این روند تحولی تنها به واکسن محدود نماند. دولت شهید رئیسی هم‌زمان پروژه‌هایی بزرگ در زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی را کلید زد و بیمارستان‌های نیمه‌تمام را به سرانجام رساند. با نگاه عدالت‌محور، خدمات سلامت را به مناطق محروم گسترش داد. این اقدامات نشانه‌ای از رویکرد متفاوت دولت سیزدهم در مدیریت سلامت عمومی بود؛ رویکردی که بر حضور میدانی، اعتمادسازی و تمرکز بر نیازهای واقعی مردم استوار بود.
در این راستا، کمال حیدری، معاون بهداشت وزیر بهداشت دولت سیزدهم، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: شهید رئیسی تفکر ارزشمندی داشت؛ روحیه جهادی و خودباوری به معنای واقعی از شاخصه‌های اصلی شهید رئیسی بود و کار را در بروکراسی اداری متوقف نمی‌کرد.
وی افزود: نخستین رویارویی شخص من با شهید جمهور در جلسه‌ای بود که برای مسئله واکسن تشکیل شد. در این جلسه شهید رئیسی از مسئولان وقت جویای وضعیت واکسن و کرونا شد و پاسخ دادیم که آمار کشته‌ها حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ نفر در روز است، واردات واکسن انجام نشده و در زمینه تولیدات واکسن داخلی به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم. در همان لحظه شهید جمهور پرسید که چه کسی واکسن دارد که به ما بدهد؟ گفتیم: چین و شهید رئیسی با رئیس‌جمهور چین تماس گرفت و درخواست ۳۰ میلیون دز واکسن داد.
معاون بهداشت وزیر بهداشت دولت سیزدهم با اشاره به دغدغه شهید جمهور درباره سلامتی مردم و گسترش روزافزون پوشش واکسیناسیون در تمام کشور تصریح کرد: این تفکر جهادی بود که در عرض یک جلسه و مدتی بسیار کوتاه، مسیر واکسن را به طور کامل تغییر داد؛ پس از ورود واکسن‌ها ما به طور مکرر جلساتی با شهید رئیسی داشتیم که وضعیت واکسن و کرونا را به تفکیک استان‌ها شرح دهیم، بر این اساس روند بیماری و وضعیت موجود، تأثیر واکسن‌هایی که تزریق شده بودند و روند پیشرفت واکسنهای داخلی را در این جلسات شرح می‌دادیم.
در این روش العمل جهادی، ما اولا به تولید واکسنهای داخلی، دوما حمایت از واردات واکسن و سوما حمایت ارزی برای بخش‌های خصوصی واکسن، اعم از چینی و ایرانی را کاهش دادیم. تجربیات خوبی را برای بهتر از این می گذرانیم. در صورتی که تولید واکسنهای داخلی در دسترس باشد، می توان به همراه واردات واکسن از این اقتصاد ارزان می سهیم شد و هزینه کمتری صرف خرید واکسن می کرد.
همچنین باید توجه کرد که خداقوت ساخت وام حرکت برای بخشی از مردم در دسترس نیست، که البته بخشی از مردم علاوه بر انواع واکسنهای داخل و خارجی در اسفند 1400 بخاطره آن هم غیر انتظاری واکسنکتانی که توسط کشورهای اروپایی که شرکت های سعمی پس‌انداز آن تایید می شد خود را به محض الثابت اقتصادی وسیع رساند با تمرکز ی این واکسن این ها که همگی مردم بودند در داخل شرکت با رشته اقتصاد رفاه کاری مفیدی را در ویژه ای از انقلاب اقتصاد جمعیتی در کشور ما انجام دادند واین جا رفت که نصف مردم سال 1401 احتمالا هم ساله خارج از کشورهای ایران با شرایط نهایت قدرت اقتصادی که هنوز اقتصادی بود در رأس جمع خود پرواز موش نسل دهه بیست بر پارامترهای مملکت حکم خود آن النصب ریاضتی جلوس بکورد.