**وزیر بهداشت: باید یکپارچگی و همکاری بین‌المللی در حوزه سلامت افزایش یابد**
در آستانه برگزاری مجمع جهانی سلامت در سوئیس، نشست سالیانه وزرای بهداشت کشورهای عضو جنبش عدم تعهد به میزبانی مجازی دولت اوگاندا برگزار شد. در این نشست، دکتر بیگلری مدیر کل همکاری‌های بین‌الملل وزارت بهداشت به نمایندگی از وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جمهوری اسلامی ایران، ضمن ایراد سخنرانی، بر ضرورت اتحاد کشورهای عضو جنبش برای مقابله با اقدامات قهری یکجانبه در حوزه سلامت تأکید کرد.
در متن سخنرانی دکتر محمدرضا ظفرقندی – وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی – آمده است که:. او بیان داشته که “تعهد جمهوری اسلامی ایران به ارتقای همبستگی و همکاری، به ویژه در تقویت سیستم‌های بهداشت جهانی، مجدداً اعلام می‌دارد”. او سپس دو ابتکار کلیدی یعنی برنامه پزشک خانواده و سیستم ارجاع را به عنوان مهم‌ترین عناصر در دستیابی به پوشش همگانی سلامت (UHC) اشاره کرد.
برنامه پزشک خانواده نقش مهمی در مدیریت بیماری‌های مزمن، ترویج واکسیناسیون و غربالگری و تضمین تشخیص و ارجاع به موقع ایفا می‌کند. همچنین سیستم ارجاع ساختار یافته در ایران، دسترسی به خدمات تخصصی را تسهیل می‌کند، سیستم‌های اطلاعات سلامت را تقویت می‌کند و سیاست‌گذاری و پاسخگویی مبتنی بر شواهد را در سراسر نظام سلامت امکان‌پذیر می‌سازد.
جنبش عدم تعهد باید متحد شوند تا اطمینان حاصل شود که حق سلامت هرگز با چنین اقدامات غیرانسانی به خطر نیفتد. جامعه بین‌المللی باید دست به اقدام(=) هدایت کند و اقدامات قهری یکجانبه را که سیستم‌های بهداشتی دیگران را به شدت تضعیف می‌کند، متوقف کند.
**چرا این روندها مهم هستند؟**
بیماری‌های مزمن، ترویج واکسیناسیون، غربالگری و تضمین تشخیص و ارجاع به موقع از جمله مهم‌ترین مؤلفه‌های برنامه پزشک خانواده هستند. این برنامه نه تنها به ارائه مراقبت مفید می‌پردازد، بلکه به عنوان یک آموزش دهنده و هماهنگ کننده سلامت عمل می‌کند. سیستم ارجاع در ایران، دسترسی به خدمات تخصصی را تسهیل می‌کند، سیستم‌های اطلاعات سلامت را تقویت می‌کند و سیاست‌گذاری و پاسخگویی مبتنی بر شواهد را در سراسر نظام سلامت امکان‌پذیر می‌سازد.
**چرا باید به این مسائل توجه کنیم؟**
راحتگی کووید-۱۹، آسیب‌پذیری در سیستم‌های بهداشت جهانی را آشکار کرد. اکنون، با عبور جهان از مرحله اضطراری اعلام شده توسط سازمان بهداشت جهانی، گسترش همکاری‌های بین‌المللی جدید و برنامه‌ریزی استراتژیک آینده‌نگر ضروری است. اولویت باید شامل تقویت زیرساخت‌ها، به‌روزرسانی خدمات و رسیدگی به نابرابری‌ها باشد.
**خوشبختانه!**
همه‌گیری کووید-۱۹، ما را به اهمیت سیستم‌های بهداشت جهانی و ضرورت اتحاد و همکاری بین‌المللی برای مقابله با تهدیدات بهداشت عمومی سوق داد. ما باید دست به اقدام==(》ز غرب بدهیم و برای حفظ حق سلامت برای همه،聯盟 تشکیل دهیم.
**در آخر!**
ما وظیفه‌ای قاطعانه در دست داریم. باید همان‌طور که جنبش عدم تعهد به پشتیبانی از آزادی انسان‌ها اظهار علاقه کرده است، بپذیریم که به مثابه یک امتیاز از هر فرضا، حق بهداشت هرگز نباید در بر داربندی فرهیخته باشد. به ساپورته امید ندارم.
اطلاعات حاصله ممکن است به هر کسی یا هر کشور جهان هر کسی را به قبول جمعی ایجاب کند، اما جدا از اهداف فردی، جنبش عدم تعهد رو می‌اد.