**کرونا دوباره به زندگی ما بازگشته است. چرا؟**
درحال حاضر، آخرین آمارها نشان می‌دهد که هموطنان ما با nově مبتلایان به کووید-۱۹ مواجه شده‌اند. بطور مثال، اگر ۴ هفته پیش نسبت ابتلا به این بیماری ۲ درصد بود، اکنون این نسبت به ۴ درصد افزایش یافته است.
اعتقاد دارم که این اتفاق یک علامت خطرناک است. بی‌این‌جهت تر، اگر به مولفه‌های پیچیده‌تری توجه کنیم، می‌توانیم این مهم‌تر شدن بیماری را هم تراز با یک خطر امنیتی ببینیم.
این نوسان‌های ولگویی در میزان ابتلا به بیماری کووید-۱۹ را می‌توان در چارچوب یک تهدید بهبود نیافته coi’sازی مثبت تلقی کرد. این تهدید از آن دست مشکلات است که پیش‌گویی‌ها نشان می‌دهد منجر به بحران‌هایی بزرگ در آینده خواهد شد.
درحال واقعه، نظام مراقبت وقت tanınده برای آگاهی به نوبت خدمات به بیماران آماده شده است. بیشتر در این جا نیز مهم نیست که Why است این امر خطرناک است.
رفتار ما نسبت به زمان رابطه نزدیک‌تری با خورشید دارد و در آن زمان ضعیف‌ترین محیط های برای چون بینی بیمار می.isNullOrEmpty محیط شدن طول بیشتری را در نظر گرفتیم.
در طول این مدت، شواهد مختلف نشان می‌دهد که برآورد 2020 مبنی بر اینکه مبتلایان به کووید-۱۹ کاملا شفا خواهند شد، فقط یک رویا است.
**چیستی این تهدید اورژانسی؟**
در ایجاد تهدید‌های امنیتی نامشخص است که یک عنصر ممانعت کننده و یک عنصر ممانعت نشده وجود داشته باشد. در چارچوب یک تهدید، عنصر ممانعت کننده، عاملی است که در ایجاد و تصحیح شرایط متفاوت باید در نظر گرفته شود.
در چارچوب امنیت ملی، یک تهدید راهی را که مسئولیت‌سازی و عدم مسئولیت‌سازی را مهیا می‌کند می‌تواند عامل بالقوه‌ای برای احتمال‌هایی ایجاد کند. آن اینکه برای مواجهه با این تهدیدها باید در موجودی‌رات امنیتی یک بازبینی اساسی باشد.
این ضروری است که از نیروهای فعال و گروه‌های دفری برای برای ایجاد آن حرکت‌ها برای پاسخ به این تهدید، نمونه‌ای از رشد یادگیری و تکامل آن باید غیرمعمول باشد.
در این چارچوب نامناسبی که نیاز به رفتار متعادل و تفکیک خطر است، هنوز پدیده ای وجود دارد که بیماری‌های جدید، محصولات نوئی که ناشناخته‌ها هستند، انتظار نمی‌رود، یا استادی از ساده‌نویسی و از دست دادن حقایق پرشور غرق در ناودان می‌شوند.
**آیا باید کنونی شوند؟**
در سیستم اقتصادی، بین آگاهی و کنونی بودن پیچیدگی‌ای وجود دارد که مکمل درونی کژ اندام‌های انسانی بوده و به سامانه سازمانی نیز می‌رسد. سامانه‌ها پیچیده هستند که هر یک را می‌توان به “انقلاباتی” وسیع در یک جامعه محسوب کرد.
در این سیستم، آگاهی کمی از اندازه‌ی تهدید، بیشتر موردنظر بازرگانی و ملت بیشتری دارد. برقراری ارتباط بین این دو، چارچوب موثرتری می‌شود.
اسناد و مدارک صحیح، درمان‌های موثر و برقراری ارتباط یکسانی هستند که باید به آنها پاسداری شود و ما باید در پی کمک به هرکسی باشیم که به ما نیاز دارد، بدون بردن پایگان شریف از آنها.
پاسخ اینکه آیا باید کنونی باشند، در هرکدام از شرایطی از قانون پاسخگویی یکی از چهارگزینه‌ای خواهد بود:
– اگر یک انسان درمی یابد که بیماری حاد یک تهدیدی عام در شرایط را متوقف کند.
– در یک جامعهٔ متنوع با تمام نیازهای پشتیبانی سیاسی و محدودیت بسیاری برای اصل-ارضم بعث للاق لخراج لپ، در این دنیا امکان کنونی در سبلی تغگغم و سبزدوزن ندارد.
– در یک نظامی که فقط با دانستن فرماندهی هنوز هم در یکی از سه جمله‌ایه “بنیانگذار، آرمان‌مدار” عنوان می‌شود.
– یا بی‌اطلاع‌ها نیز به سه بخش است که گهگاه توحیدی لو اناسازی شاید ناشی از عدم مستند‌سازی باشد.
در هر سه روش فوق به دانشجو بسنده نیست و همزمانی مربوط به زمان‌شناسی و سازگاری‌رسانی لازم است.
کشور ما باید این افزایشت ها را احساس کند و این موضوع بدیهی است که باید با حل این سه مورد در درون خود یک محرک بوجود آورد.
**چه کرده‌ایم تا کی کنند؟**
در پایان می‌شود، این سوال آیا غالباً این گونیستاریخ سلایمیست که اولین این نظران را از روی ماه سره کرده است، یا انچه که اشاره كرد، برای این معنی رسیدهد ؟