دهانstitute به گزارشی از مهر، نقل می‌کند که در پاسخ به نگرانی‌های بیماران دیابتی و افرادی که به بیماری‌های تنفسی مبتلا هستند، معاون برنامه‌ریزی اداره کل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو اظهار داشت که وضعیت تأمین داروهایی همچون انسولین و اسپری‌های تنفسی در کشور به شرایط پایدار و قابل اطمینانی رسیده است.
عبدالرضا ضرغامی، در گفت‌وگو با منصوری، بیان داشت: بررسی‌های کارشناسی نشان می‌دهد که انسولین به میزان کافی تأمین شده و برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده نیز پاسخ‌گوی نیاز بیماران در سراسر کشور است. به گفته او، انسولین به‌صورت مستمر در شبکه توزیع قرار می‌گیرد و تمام داروخانه‌ها می‌توانند آن را از طریق شرکت‌های پخش دریافت کنند.
او در عین حال به یک نکته ظریف هم اشاره کرد: با وجود وجود بیش از ۱۸ هزار داروخانه در کشور، ممکن است در برخی نقاط نوع خاصی از انسولین در داروخانه‌ای خاص موقتا موجود نباشد؛ موضوعی که اغلب به نحوه سفارش‌گذاری یا وقفه‌های مقطعی در توزیع مربوط می‌شود.
ضرغامی تأکید کرد که استفاده از سامانه تیتک می‌تواند به بیماران در یافتن داروی مورد نظر کمک شایانی کند. او گفت: «بیماران می‌توانند از طریق وب‌سایت یا اپلیکیشن تیتک، با وارد کردن نام دارو و موقعیت جغرافیایی خود، نزدیک‌ترین داروخانه‌ای که داروی مورد نظر را موجود دارد، شناسایی کنند.»
در مورد اسپری‌های تنفسی، ضرغامی توضیح داد که اگرچه این داروها به دلیل وابستگی به واردات ممکن است گاه با نوساناتی در تأمین روبرو شوند، اما در حال حاضر هیچ گزارشی از کمبود ثبت نشده و روند تأمین به صورت مستمر ادامه دارد.
وی در پایان به برنامه‌های توسعه‌ای در حوزه تولید داخلی این داروها اشاره کرد و افزود: «در راستای شعار سال و حمایت از تولید داخل، برنامه‌هایی برای داخلی‌سازی داروهای استنشاقی در حال اجراست تا در آینده، وابستگی به واردات کاهش یابد.»
در این‌حالی که صنایع داروسازی کشور به‌رغم تحریم‌های خارجی، سعی در مهار خطرات بیرونی و ارائه درمان‌های مؤثر برای بیماران دارند، لغزش‌های مرتبط با تأمین داروهای ضروری و توسعه داخلی نسبت به واردات باید به اثبات برسد. چرا که بیماران و خانواده‌های مبتلایان از انتظار دار و ندارند که در شرایط بحرانی هیچ ضرر و زیان به ایشان وارد نشود.
در این مقاله، میان این سوال پرسیده می‌شود که چگونه می‌توانیم تضمین truth کافی را برای بیماران برای دریافت داروهای ضروری فراهم کنیم؟ آیا به میزان کافی آمادگی داریم که در صورت بحران و تنگی تأمین دارو، می‌توانیم از لازم نتایج حاصل کنیم و یا به‌رغم معضلاتی که در این زمینه وجود دارد، نباید تدبیری برای حل این مشکل انجام دهیم؟