بر اساس تحقیقات جدید، ارتباطی بین تاری دید و داشتن لکه‌های شناور در چشم با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل زودرس وجود دارد. متخصصان علوم پزشکی این موضوع را کشف کرده‌اند که اگر بافت حساس به نور در پشت چشم به طور غیرطبیعی نازک باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در دهه‌های ۶۰، ۵۰ و ۴۰ سالگی بسیار بیشتر است.
این مشکل از نظر پزشکی به عنوان نازک شدن شبکیه شناخته می‌شود و می‌تواند باعث اختلال در دید و تغییر در درک رنگ شود. علاوه بر این، خطر زوال عقل در افرادی که علائم باریک شدن شریان‌ها و وریدهای پهن‌تر در چشم داشتند، افزایش می‌یابد. این شرایط می‌تواند به ایجاد اختلال حافظه کمک کند و نشانه‌ای از گردش خون ضعیف در سراسر بدن باشد.
در یک مطالعه انجام شده در دانشگاه «اوتاگو»، متخصصان پیشنهاد کردند که معاینه کامل چشم می‌تواند روشی مفید برای هدف قرار دادن افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری باشد. تشخیص زودهنگام برای نتایج بهتر بسیار مهم است زیرا درمان‌های زوال عقل می‌توانند با علائم مبارزه کرده و پیشرفت را کاهش دهند.
برای این مطالعه، کارشناسان داده‌های شرکت‌کنندگان در مطالعه چند رشته‌ای سلامت و توسعه Dunedin را تجزیه و تحلیل کردند. داده‌های سلامت ۴۵ سال از ۹۰۰ نیوزیلندی با میانگین سنی ۴۵ سال را ثبت کردند. آنها عکس‌ها و اسکن‌های شبکیه چشم شرکت‌کنندگان را با تست‌های شناختی که برای پیش‌بینی خطر ابتلا به این بیماری طراحی شده‌اند، ترکیب کردند.
نتایج نشان داد افرادی که دارای شرایطی چون نازک شدن شبکیه و سلامت ضعیف رگ‌های خونی چشم بودند، به احتمال زیاد علائم زوال شناختی را در سن ۴۵ سالگی نشان می‌دادند. متخصصان توصیه کردند که تصویربرداری می‌تواند یک روش ساده و کم هزینه برای ارزیابی خطر زوال عقل در میان سالمندان باشد.
زوال عقل اصطلاحی برای چندین بیماری است که بر حافظه، تفکر و توانایی انجام فعالیت‌های روزانه تأثیر می‌گذارند. بیماری آلزایمر، یکی از اختلالات زیرمجموعه زوال عقل و شایع‌ترین نوع آن است. داده‌های پزشکی حاکی از آن است که بیشترین نسبت افرادی که برای اولین بار بیماری آلزایمر در آنها تشخیص داده می‌شود در گروه سنی ۶۰ تا ۷۹ سال هستند که ۶۲.۱ درصد از کل مبتلایان به این بیماری را تشکیل می‌دهند.
این дослідження نشان می‌دهد که دلایل زوال عقل پیچیده و مرتبط با چندین عامل است. متخصصان پیشنهاد می‌کنند که معاینه کامل چشم و تصویربرداری می‌تواند روشی مفید برای هدف قرار دادن افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری باشد. بنابراین،Detectorer توصیه می‌کند که افراد در معرض خطر ابتلا به زوال عقل را با معاینه چشم و تصویربرداری شناسایی کنند و در صورت مشاهده علائم، با متخصص مشورت کنند.
سوال اصلی این است که آیا امکان دارد که از علائم ظاهری و زیرSTRUCTURAL، مانند تاری دید و لکه‌های شناور، می‌توان به خطر ابتلا به زوال عقل اشاره کرد؟ تشخیص زودهنگام برای نتایج بهتر بسیار مهم است زیرا درمان‌های زوال عقل می‌توانند با علائم مبارزه کرده و پیشرفت را کاهش دهند.
سؤال‌های انتقادی:
آیا روش‌های معاینه چشم و تصویربرداری در شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به زوال عقل موثر هستند؟
آیا افزایش سن و عوامل محیطی مانند Lifestyle و غلظت شوک محیطی در پیدایش زوال عقل و ضعف بینایی نقش دارند؟
آیا خطر ابتلا به زوال عقل می‌تواند با اقدامات پیشگیرانه و درمان‌های اصلاحگر در دسترس باشد؟
آیا به نظر شما ممکن است که در آینده روش‌های پیشگیری از زوال عقل و تعمیر مغز برای جلوگیری از استعمار عقل و اکستریم یاطانیت، مانند نوسازی، در دسترس باشد؟