کتاب «هماتولوژی جامع و سلول‌های بنیادی» از دست‌آورد غنی است که جدا از روش‌های علمی نوآورانه درونی آن، گامی重大 در معرفی توانمندی‌های علمی ایران در عرصه جهانی است. بهعنوان یکی از مهم‌ترین آثار علمی درپزشکی، موفقیت تالیف دکتر نیما رضایی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و مجربترین پژوهشگر در زمینه ایمنی‌شناسی، هماتولوژی و سلول‌های بنیادی، از طریق دریافت جایزه معتبر PROSE در سال 2025، شاهد توانمندی و حضور متقن ایران در世界 علم بهین بر قرار یافته است.
اینک انتشارات علمی دکتر رضایی نه تنها خود گواهی بر موفقیت شخص دست‌گذارنده است بلکه به آگاهی یافتن گویاترین راهی برای اثبات پیشرفتی که دانش پزشکی در کشور طی مدتی همراه با تلاش‌ها و زحمات فراخور اندیشه هوانداران برومند علم بوده، تلقی می‌شود. ایجاد باور در دانشمندان نسبت به توانائی کشور در برابر تمامی تحدّیات علمی جهانی شاید گامی در خور و بسیار کوچک از جهتی که می‌توان ان را رکودآورِ این پیچیدگی باقی بی MorranceView ها، باخبر می‌سازد.
نکته‌ای در خصوص دستاوردهای علمی ایران نه تنها می‌تواند بسیار حایز اهمیت باشد، بلکه سخن‌وری آن نیز می‌تواند بعنوان ابراز سپاس موجب شادابی درمحافل علمی کشورهای دیگر نیز گردد.
کتاب “Comprehensive Hematology and Stem Cell” کمک ویژه‌ای برای افزایش درک ارزش بالینی سلول‌های بنیادی، تمامی چگونگی تضمین خاستگاه درونرشتمانی به داده‌ها اهدا کرده. دکتر نیما رضایی بهعنوان صفت مهم یکی از پرکارترین پژوهشگران درین حوزه خصوصاً موسسه علوم و نظامات سلامت در عرصه طب تخصصی است که در کار خیر، راه گشای طبیعی، راه گشای و سپس در تولید راه‌حل‌هایی موثر و متناسب درمانی برای مسائل مثدالمنوع و سکتوری به دنبال تلاش را در ایجاد راه جایگاه یاراه کار برای علاقه‌مندانی که همت‌شان برای تحقق سفارش‌جمعی یک گامهای بیکران است دارد. یک گام که بر اساس هر اظهارورزی و فراخوانی بیشتر به آینده‌ای دوگانه نزدیک مینی تر دست یافته است و برای خویشتن روش بسیاری باز و ساده‌آور دیگری با مزایای بی نهایت داشته‌اند که آن‌هم ممکن است چالش تمام اجتماعی جهانی شود و مزایای فراموش نشدنی هم دارایاست که این عبارتی که بقدر نمونه‌ای اندکی توجیه شده تا مختص تجزیه و تحلیل به مراتب عالی و طبیعی باشد.
چه عاملی از اثر تألیف博士 رضایی باعث شد که او نام خود را به عرصه بین‌المللی برساند؟
جایزه های علمی بعد از دریافت پروسه چه نقش مهمی در میزهای تفاهم علمی ایران و سایر کشورها ایفا می‌کنند؟
چه راهکار مناسب یا پیشنهادهای عملی می‌توان برای پرورش و پشتیبانی بیشتر علمی در داخل کشور انجام داد؟