علایم اتیسم در کودکان: چه خوب است که بیازماییم توانمندی و مهارت‌هایشان را!

با وجود پوشش‌های وسیع در سطح جهانی، هنوز اتیسم یک چالش بزرگ برای والدین و مراکز آموزشی محسوب می‌شود. یک موضوع که ما را به این پرسش می‌نماید: چرا اتیسم هنوز به طور کامل ناشناخته نیست؟ مگر مراکز آموزشی و خدمات درمانی کافی نیستند؟ آیا عوامل فرهنگی و اجتماعی چندان مهم نیستند؟ آیا با وجود پیشرفت‌های قابل توجه در علم پزشکی، هنوز آگاهی درباره علایم اتیسم کافی نیست؟ در زیر به بیان جزئیات بحث‌های مطرح شده و بررسی دقیقتر موضوع می‌پردازیم.

گفته می‌شود علایم اتیسم باید از دوران کودکی وجود داشته باشد. آنها عملکردهای روزانه را مختل یا محدود می‌کنند. این ناتوانی در عملکرد تحصیلی کودک، منفی است.

معاون توانبخشی بهزیستی خراسان رضوی می‌گوید که مشاهده دقیق کودک پیش از 3 سالگی ممکن است وجود علائم اتیسم را آشکار سازد. اینکه تعدادی از کودکان تا 81ماهگی دارای رشدی عادی هستند و بعد، رشدشان متوقف می‌شود یا مهارت‌های کسب شده را از دست می‌دهند، نشان می‌دهد که اتیسم یک مشکل پیچیده است. پس قدم اول شناخت و اینستλον، عقیم کردن و هدف دنیا کردن افراد است.

سؤال اینکه چرا والدین باید برای تشخیص اتیسم از افراط و تفریط با خود پراکنی کنند و یک فرد نفرمونی شده شده شوند؟
درآوردن نتیجه اینکه بسیاری از والدین هنوز از اتیسم نمی‌دانند که این موضوع چیست، نشان می‌دهد که هنوز این علم نیاز به آگاهی بیشتر و تغیرات افکار و تمایلات آنان را داریم.

از این رو ابتدائاً برای والدین باید یک همه جانبه بر تربیت و بازآفرینی ایدئولوژی باشد؛ بر دستاورد ذهنی و روانشناسی و احترام به خود و آسوده زیستن خانواده.