**پارکینسون در ایران: آماری که نگران کننده است**
حضور پارکینسون، یکی از بیماری‌های عصبی شایع در ایران، میزان بالاتری از میانگین جهانی را نشان می‌دهد. دکتر محسن میرمحمدی، نایب رئیس انجمن پارکینسون ایران، در روز جهانی پارکینسون، از آمار بالای ابتلا به این بیماری در کشور صحبت کرد. به گفته وی، پارکینسون در ایران به طور چشمگیری از میزان جهانی بالاتر رفته است.
مرتبط با موضوع، پارکینسون چهار علامت اصلی دارد: سفتی عضلات، کندی حرکات، عدم تعادل و لرزش (ترمور). میرمحمدی تأکید کرد که درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد و متاسفانه مداخلات پزشکی فعلی در بهبود علائم به مشکل میخکوب شود.
این نایب رئیس انجمن پارکینسون ایران همچنین به دلایل احتمالی افزایش شیوع این بیماری اشاره کرد. به اعتقاد وی، عوامل محیطی از جمله استرس، مصرف بیش از حد سموم کشاورزی و قرار گرفتن در معرض پارازیت‌ها می‌توانند نقش بسزایی در ابتلا به پارکینسون داشته باشند.
با وجود مفید بودن بالندگی پارکینسون در دنیا، پارکینسون در ایران خطراتی در پیش رو دارد. یکی از مهم‌ترین چالش‌های در پیش رو بیماری پارکینسون هزینه‌های درمانی است. مشکل این ریسک این است که اکثر هزینه‌های درمانی مربوط به پارکینسون از جمله دارودرمانی، گفتاردرمانی، تغذیه و مراقبت‌های خاص بسیار گزاف است و قابل払 بخواهد به بالا می‌رود.
ولی مشکل در گزاف هزینه این نیست، مشکل این است که بسیاری از خانواده‌ها نمی‌توانند هزینه‌های درمانی بالای این بیماری را فراهم کنند. باتوجه به این اطلاعات، کلینیک تخصصی بیماران اختلالات حرکتی ممکن است ابتدای بار باشد و بتواند پیشرفت درمانی و حائزیت نهادهای دولتی به یک حقیقت حتیـی轉 کند.
ولی، در این مسیر ابدی که هیچ کمکی غیر از زندگی مقتدر حکومت‌ها ندارد، گمنامی فرهن می‌گیرد و پایان به به دست می‌آید. از اینجاست که زوایای مولتی کالستی پارکینسون برایمان نا باحال هستند و کاه و به جان قابل فهم‌ای ار آن از حرف است.