درست این روزها بیش از هر زمان دیگری، بحث‌های زیادی درباره ارتباط بین اختلال طیف اوتیسم (ASD) و سرطان شنیده می‌شود. دو بیماری که هر کدام در جهان تعدادی از بیماران را دارد، ولی به نظر می‌رسد که ارتباطاتی در کار باشند که پژوهندگان را به سمت آن راهنمایی کرده است.
اختلال طیف اوتیسم به نقص در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتارهای تکراری شناخته می‌شود در حالی که بیماری سرطان ناشی از رشد کنترل‌نشده و غیرطبیعی سلول‌ها است. دو بیماری با تعریف و بیان شده متفاوت هستند و از نظر روش‌های پیدایش و علائم، کاملاً متفاوت می‌باشند. اوتیسم اکثراً در دوران کودکی مشخص می‌شود و به دلایل ژنتیکی و محیطی رخ می‌دهد. در مقابل سرطان به عللی ژنتیکی، زیست محیطی، سبک زندگی و سن بروز می‌کند.
اما میزان شیوع سرطان در کودکان مبتلا به اوتیسم یا افراد دارای این اختلال بیشتر از سنین رشدی otherاست و این هم فقط مقداری امکان دارد که به شرایط همراه مانند مادرزادی اضافه شود. عادلی در این باره می گوید: نقش بتاژنس PTEN که در طول تاریخ پر از سمبل و تأثیرگذاری بوده است، در جدول ابتلاء به هر دو بیماری قابل مشاهده است و مسیرهایی مانند PI3K/Akt که هر دوسرمشکهای تباهکندن در اونها هستند، نقش حائز اهمیتتری دارد.