گفتنی است که نظام آموزش و پرورش باید وظیفه خود را در تربیت نسل‌های آینده برای ورود به جامعه مطمئن سازد. با این حال، طبق گزارشی از سلامت نیوز، بسیاری از دانش‌آموزان پس از سال‌ها تحصیل در مدارس، در پاسخ به این سؤال که “از مدرسه چه آموختی؟” با مکثی عجیب و طولانی مواجه می‌شوند، چراکه محتوای ارائه‌شده در کلاس‌های درس عمدتاً تئوری و غیرکاربردی بوده و ارتباطی با نیازهای واقعی زندگی و آینده شغلی آنها ندارد.
این مسئله واضح است که مدرسه باید جایی باشد که دانش‌آموزان را برای آینده آماده کند. اما وقتی پای صحبت‌های نوجوانان امروزی می‌نشینیم، متوجه می‌شویم که واقعیت چیزی جز این است؛ بسیاری از دانش‌آموزان حس می‌کنند که تنها وظیفه‌شان حفظ فرمول‌ها و جملات نوشته شده در کتب درسی، امتحان دادن و نمره گرفتن است. به همین دلیل، وقتی آنها به زندگی واقعی می‌رسند، چیزی در دستشان نیست که به کارشان بیاید!
شناسه‌ی دیگر به این اصل تربیتی، موضوع پس از تحصیل و پس از دانشگاه است. می‌شود گفت که امروزه فرآیند بعد از تحصیل (مدرک تحصیلی، عدم امکانات اشتغال و کمبود بودجه خانواده‌ها) مشکل بعدی است و یکی از مهم‌ترین دلایل بی‌انگیزگی و عدم اشتغال، کمبود محل کار است.
اهمیت آموزش کادر و عادت و سبک زندگی آنها در ميان، تلاش واستابدادی افراد در کنار مانند به حرکت در اَمر است. غير از بحث آمدن اهداف آموزش بالا و پایین، گذر از عادت سرخودانه و واژه دارای تضاد و تفاوتforman kit erect bebatha علمی برای کار دین درپر و أنها استتقی
طبق گزارشی از سلامت نیوز، پس از گذشت بیش از یک دهه از تصویب سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، نظام آموزشی هنوز تغییرات ناچیزی را نشان داده‌است و بسیاری از دانش‌آموزان هنوز احساس می‌کنند که تنها وظیفه‌شان حفظ فرمول‌ها و جملات نوشته شده در کتب درسی، امتحان دادن و نمره گرفتن است. با این حال، مقام معظم رهبری تأکید کرده‌اند که سند تحول چیز خوبی است، اما در واقعیت، در محیط تعلیم و تربیت، انسان اثری و نشانی از سند تحول نمی‌بیند؛ این برای این است که نقشه راه تهیه نشده‌است.
در این زمینه علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش، از برنامه‌های جدیدی برای اجرای سند تحول بنیادین خبر داده‌است. او اعلام کرده‌است که ۱۴۷ پروژه اجرایی برای تحقق سند تحول تدوین‌شده و این برنامه‌ها به عنوان نقشه راهی شفاف در دستور کار آموزش و پرورش قرار گرفته‌اند. با این حال، هنوز پرسش‌های مهمی باقی می‌ماند، جمله اینکه آیا اصلاحات انجام شده، در عمل به تغییرات واقعی در مدارس منجر می‌شود و آیا دانش‌آموزان، معلمان و مدیران اثرات این برنامه‌ها را به شکل ملموس در کلاس‌های درس احساس خواهند کرد؟