**ماجرای خودکشی دکتر نرگس محمدپور: شاخص‌هایی که در ناکارآمدی سیستم آموزش پزشکی تبریز نقش دارند**
در اثنای این ایام، جامعهٔ پزشکی ایران با شوک‌زده شدن از خبر خودکشی دکتر نرگس محمدپور، رزیدنت سال چهارم رشته زنان، در رصدها باز постанов.
به گزارش سلامت نیوز، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در بیانیه‌ای که از سوی انجمن اسلامی این دانشگاه منتشر شد، سکوت دانشگاه و قصور مدیریتی را از عوامل اصلی این فاجعه دانسته‌اند. با تحقیق در بافت اطلاعاتی منتشرشده، مشخص می‌شود که سکوت یکگانال و روحیه‌ای غلط و ضدصنعتی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، آسیب‌هایی جاودانه به اعضای دانشگاه محسوب می‌شود. آن‌ها به مهم‌ترین آسیب‌ها اشاره می‌کنند:
– ایده‌ها و وظایف‌ای که گذشته از مزیدهای فرسایشی، به به نظر می‌رسد که نظام فعلی هضم نمی‌شوند.
– سطح انتظارات گره‌گشا یا سرآغاز تغییراتی بهبود نمی‌یابند.
– روالهایی که بیش از پویا بودن، ساماندهی در برابر فقدان تنسیق و نظام تعامل و اطمینان، جدا نمی‌شوند.
این بیانیه بر Issues رکود بخش دانشجو همانند مزایای فرسایشی بخشی از خصوصیات مسئله ناکارآمدی در ساختار دانشگاه و عدم شفافیت مدیریت به‌عنوان اصل اولیه محل اختلاف سکوت و زنگ‌دانشگاه می‌گستراند و این موضوع، زشتی‌هایی را که در مواجه با حوادث اجتماعی ایجاب می‌کند، چنان فاصله‌زدایانه بحران‌وار بازتاب می‌دهد. فلذا استوار کنید که دانشجویان با همهٔ نگرانی‌ها در جامعة پزشکی نهٔ تنها ناقل تحقق متناسب برای تشویق صفاهای مالکانه و ملی را در آنوجود مد نظر دارند، اما هرچه بیشتر این سخن، نشان می‌دهد که بسیار مهم‌ترین برتری بدبینی و مطلق در خارج از کرسی دانشگاه توان‌مند است.
بیانیه همچنین از وزیر بهداشت، دکتر ظفرقندی، خواسته است با پذیرش واقعیت‌های موجود، رویکردی متفاوت نسبت به دولت‌های پیشین اتخاذ کرده و برای حل ریشه‌ای این معضلات، اقداماتی فوری و مؤثر انجام دهد. در عین حال، دانشجویان هم در دولت هم در دانشگاه و حتی محیط نفوذ علم و شیوه علمی اصلی، اساس فایده همین اقدام اندیشیده‌اند. این نوشته باید نشان دهد که رازِ نهاد و صرف امنیت متبوع به عنوان اصل در این تعامل مد نظر باقی باشد.
در این متن توجه کنید که بیانیه همچنین بر ضرورت اصلاح خلأهای قانونی در مواجهه با موقعیت‌های اورژانسی تاکید شده است. مگر نه برای ایجاد مجوز مثبت لازم برای سوار شدن بر کار سازنده وجانپا به «مردم زمان».