انسان در روز “سیزده بدر” فرصت دارد تا به یاد آورد که طبیعت، یک امانت در دست اوست و باید این امانت را پاسداری کند. طبیعت، یک میراث مشترک است که باید در حالت پاكی و زیبایی باقی بماند تا نسل‌های بعدی از آن بهره‌مند شوند.

در این روز می‌توان به خود یادآوری کرد که طبیعت، یک موجود زنده است و ما باید از حالتش دلسوزی کنیم. به این منظور باید با کاهش زباله، پرهیز از شکستن شاخه‌ها و احترام به موجودات زنده نشان دهیم که می‌توان به سادگی از زیبایی طبیعت لذت برد. پس از آنکه طبیعت را بدون آسیب به آن پاسداری کردیم، می‌توانیم خرسندی و خوشحالی را در دل خود تجربه کنیم.

زیبایی طبیعت را از طرفی به دلیل پاسخ‌های مظلومانه آن به نیازهای ما در خورشید، باران، باد، قوا و بنفشه‌ها می‌توان داشت. روی دیگر زیبایی طبیعت مربوط به زیبایی‌های ازنوع بسیاری از موجودات جانوری و گیاهی است که خود موجوداتی مظلوم هستند.

و اما سوالی که می‌تواند، عمقتری به این موضوع نگاه کند این است که آیا زیبایی‌های نتیجۀ طبیعت در جای جای دنیا بوجود آمده اند و باقی خواهند ماند یا به دلیل بعضی فاکتورهای بسیاری از آنها پا بر جاده خواهد شد.