گوش یکی از اندام‌های بسیار مهم بدن است که نقش حیاتی در حس شنوایی و تعادل ایفا می‌کند. پرده گوش، به عنوان مرز بین گوش خارجی و گوش میانی، وظیفه ی انتقال صداهای محیط به سیستم شنوایی داخلی را بر عهده دارد. این ساختار ظریف، مسئول تبدیل ارتعاشات به سیگنال‌های قابل پردازش برای مغز است و همچنین محافظی است که از ورود عوامل آسیب‌زا به گوش میانی جلوگیری می‌کند. سلامت پرده گوش ارتباط مستقیمی با توانایی شنوایی و تعادل بدن دارد.

بیماری‌های مرتبط با گوش، به ویژه گوش داخلی، می‌تواند تعادل و حس جهت‌یابی فرد را مختل کند. عفونت گوش داخلی که عصب شنوایی و تعادل را تحت تأثیر قرار می‌دهد، ممکن است منجر به سرگیجه‌های شدید شود. اختلالات مرتبط با عملکرد شیپور استاش نیز می‌تواند با ایجاد فشار نامتعادل در گوش میانی، فرد را با مشکلاتی مانند از دست دادن موقت شنوایی یا سرگیجه روبه‌رو کند.

مراقبت‌های روزمره نقش کلیدی در حفظ سلامت گوش دارد. خودداری از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند و کاهش استفاده طولانی‌مدت از هدفون، می‌تواند از آسیب به گوش داخلی جلوگیری کند. خشک نگه داشتن مجرای گوش پس از استحمام، خطر عفونت گوش خارجی را کاهش می‌دهد. در مواردی که نشانه‌هایی همچون کاهش شنوایی یا سرگیجه شدید ظاهر شود، مراجعه به پزشک متخصص امری ضروری است.

پرده گوش در برابر آسیب‌های فیزیکی بسیار حساس است و ضربه‌های شدید یا ورود اجسام خارجی به گوش می‌تواند به پارگی آن منجر شود. در صورتی که پارگی رخ دهد، فرایند انتقال صدا مختل می‌شود و کاهش شنوایی بروز می‌کند. همچنین در صورت ترمیم نشدن خودبه‌خودی پرده گوش، ممکن است به درمان‌های پیشرفته‌تری نیاز باشد که تأخیر در درمان می‌تواند عوارض جدی‌تری به دنبال داشته باشد.

افروز اسحاقیان، متخصص گوش، حلق و بینی و فلوشیپ جراحی سر و گردن در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، گفت: حدفاصل میان گوش خارجی و گوش میانی، پرده گوش قرار گرفته است که ارتعاشات را به سیستم استخوانچه‌ای انتقال می‌دهد و در نهایت گوش داخلی، صدا را به عصب شنوایی می‌رساند. وی افزود: پرده گوش صداهای بیرونی و ارتعاشات را به زنجیره استخوانی انتقال می‌دهد و پارگی پرده گوش می‌تواند علل متعددی از جمله بروز ضربه داشته باشد و اختلال عملکرد شیپور استاش و عفونت‌های شدید گوش نیز می‌تواند به پرده گوش آسیب برساند.

متخصص گوش، حلق و بینی و فلوشیپ جراحی سر و گردن با بیان اینکه در صورتی که در پی بروز عفونت‌های حاد پارگی پرده گوش اتفاق افتاده باشد، انتظار می‌رود در طول مدت دو تا هفته، پارگی جوش بخورد، تصریح کرد: در صورتی که پارگی پرده گوش همراه با اختلال زمینه‌ای یا پارگی پرده گوش بسیار بزرگ باشد، ممکن است پرده گوش ترمیم نشود.

اسحاقیان با اشاره به اینکه جوش نخوردن پارگی پرده گوش می‌تواند به پارگی مزمن پرده گوش منجر شود و مشکلاتی ایجاد کند، ادامه داد: پارگی مزمن پرده گوش می‌تواند برای فرد عوارضی به همراه داشته باشد که از جمله این عوارض می‌توان به کاهش شنوایی اشاره کرد.

وضعیت اسحاقیان تصریح کرد: از جمله علل سرگیجه ممکن است مشکلات گوش باشد و مشکلات مرتبط با مغز نیز می‌تواند منجر به از دست رفتن تعادل در افراد شود و در صورتی که ویروس‌های سرماخوردگی عصب گوش را درگیر کنند، فرد ممکن است سرگیجه را تجربه کند.

متخصص گوش، حلق و بینی و فلوشیپ جراحی سر و گردن با بیان اینکه در این صورت سرگیجه شدید خواهد بود و درمان این نوع سرگیجه‌ها، درمانی علامتی است، اضافه کرد: خراشیدگی پوست مجرای گوش می‌تواند موجب عفونت مجرای گوش و باقی ماندن رطوبت در مجرای گوش خارجی می‌تواند سلامت گوش خارجی را تهدید کند.

اسحاقیان با بیان اینکه خراشیدگی پوست مجرای گوش می‌تواند با وارد شدن جسم خارجی به گوش ایجاد شود و توصیه می‌شود افراد از وارد کردن هرگونه جسم خارجی به گوش خودداری کنند، خاطرنشان کرد: به‌منظور پیشگیری از بروز عفونت گوش خارجی در پی باقی ماندن رطوبت در مجرای گوش، توصیه می‌شود پس از استحمام افراد با استفاده از یک حوله خارج از گوش خود را خشک و از سشوار استفاده کنند.

ایمنا گزارش داد که به‌منظور پیشگیری از بیماری‌های گوش، رعایت بهداشت و استفاده صحیح از وسایل شنیداری حیاتی است و تقویت سلامت عمومی از طریق تغذیه متعادل و سرشار از ویتامین‌هایی همچون ویتامین C و D می‌تواند به کاهش خطر عفونت‌های گوش کمک کند. همچنین مصرف ماهی‌های غنی از امگا ۳ نیز تأثیر مثبتی بر سلامت عصب شنوایی و عملکرد گوش دارد.

ارتباط نزدیک گوش با سیستم تعادلی بدن، نشان‌دهنده اهمیت ویژه این عضو در زندگی روزمره است و سرگیجه‌هایی که ناشی از مشکلات گوش باشد، می‌تواند زندگی فرد را مختل کند و به محدودیت در فعالیت‌های روزانه منجر شود. تشخیص زودهنگام و درمان مشکلات مرتبط با گوش می‌تواند از بروز این عوارض جلوگیری کند.

با درک اهمیت سلامت گوش و پرده گوش، در نظر داشتن عادت‌های سالم و توجه به علائم هشداردهنده به‌عنوان سرمایه‌ای ارزشمند در حفظ کیفیت زندگی محسوب می‌شود. مراقبت‌های روزمره، مراجعه به‌موقع به پزشک و پیشگیری از آسیب‌ها، نقش محوری در حفظ سلامت این عضو حیاتی ایفا می‌کند.