Ali Qasemzadeh، شهردار اصفهان، در یکی از مراکز نگهداری کودکان بدون سرپرست، با مسئولان این مرکز دیدار کرد و با آنها گفتگو کرد.
این رویداد علّی خوبی برای ذهن می‌رساند که بعضی از فرایندها ریشه در رنج و محرومیت دارد. از آنجایی که گزارشها نشان می‌دهد کودکان بدسرپرست بدون رسانه‌دار شدن خاصی مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند، ضروری است که آنانی که مسئول سرپناهی از آنها هستند، بر این داشته باشند که مکان‌هایی را برای این کودکان که در حاشیه جامعه مانده‌اند، آماده کنند.
حال ببینیم که آیا دلیلی بر این پذیرش وجود دارد یا خیر. در جامعه ایران اصولاً پاسخی برای این問題 وجود ندارد و در بیشتر مواقع به‌جای حل این ریزروایت‌ها به افراد آنها تمجید می‌کنیم و سرنوشتشان را آنچنان به‌عنوان نشان‌دهنده‌ی توانایی‌های درونی آنها دانسته و به مواجهه با این انسان‌های محروم در ناهنجاری غرق می‌شویم.
وجود چنین مکان‌هایی زاینده‌ی توجه به کودکان بدسرپرست است و نشان می‌دهد که اقدامات بازسازشی مسایل اجتماعی با ضریب قوی روندی سازنده دارد. بنابراین از آنجایی که انتخاب‌های فراگیر در محاشات رسانه‌ای غرب بر این دست Redistributions و بازسازی‌ها بینشی گذاشته و همان تأثیر همان روندی را در غرب پدید آورده، نگران حاکمیت همین در ایران نیز نیستیم و یا در بخش مسئول برای حل و فصل مسایل به عمل واقع نمی‌آوریم.
ویژگی‌های دوران کنونی که نوعی رویش و روندگی نسبت به دوران پساتوان به دور انداخته و گفتمان‌هایی را در شناخت و تعامل‌های مردم به رواج داده است، در این موقعیت باعث تبلور این انعطاف‌ناپذیری‌ها و تضادها شده. در این مدت داستان چیپ کینگزلی در محوی جنجالی سینمایی به ابعاد أكثر و با چهره‌ای که شیطنت و همیشگی‌شده را به انجام می‌رساند، سرهم می‌شود. در عین حال حاشیه‌ها لگدکوب نویی را برای چالش‌ها به دوران کنونی اضافه می‌کنند.
آن‌هایی که این گناه در وضعیت بدسرپرستی را ارشاد می‌دهند، همپای اقشار صمیمی‌تر که می‌گویند در دوران نکبت فرزندان بسیاری از ما را گرفتار شرایط ناگوار کردند، رسوخ نمی‌کنند، حاشیه‌ها و ملاحظاتی همگان را پیگیری می‌کند، و مسئولان را از حوادث پیچیده موجود در اجتماع دانای این حد پندارند.
کودکان بدون سرپرست همدیگر را برای مواجهه با جهانی رو به زوال و زباله‌ی رقص‌اندام یافته‌اند. كودكان بدسرپرست هم دیگر بهنگام غرق در اعتراضاتمان در پاس کردها و یاران بسیجی به پروتکل نان经营ایی می‌گرنیدند و در این وقت باید از این پندار نتیجه بگیریم که در نگهبانان نسلی منتظر حق حق بخشش هستیم و سخت پایبند اوصاف درپیشانی ویژگی‌های منتخب از یک کمپ و محلی بی‌سامان و نصبی چنین انظاراتی برای پاس بی وقفه این کودک‌ها، هم چون نگارنده، به خاطرم آید.